ZARZĄDZENIE

MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ

z dnia 28 września 1995 r.

w sprawie świadectw zdolności żeglugowej statków żeglugi śródlądowej.

(M.P. z dnia 12 października 1995 r.)

Na podstawie art. 7 ust. 2 i 3 oraz art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. o żegludze i spławie na śródlądowych drogach wodnych (Dz. U. z 1952 r. Nr 26, poz. 182, z 1960 r. Nr 29, poz. 163, z 1988 r. Nr 41, poz. 324 i z 1989 r. Nr 35, poz. 192) zarządza się, co następuje:

§ 1. 1. Statek żeglugi śródlądowej może być dopuszczony do żeglugi na śródlądowych drogach wodnych, jeżeli odpowiada wymaganiom technicznego stanu bezpieczeństwa w zakresie budowy, jego stałych urządzeń i wyposażenia oraz właściwości manewrowych, po uzyskaniu świadectwa zdolności żeglugowej.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do:

  1)   jednostek pływających Wojska Polskiego, Straży Granicznej i Policji,

  2)   statków bez napędu mechanicznego lub poruszających się za pomocą silnika nie wbudowanego na stałe, jeżeli iloczyn ich największej długości i największej szerokości nie przekracza 20 m².

§ 2. 1. Statek odpowiada wymaganiom technicznego stanu bezpieczeństwa, jeżeli czyni zadość przepisom technicznym dotyczącym:

  1)   kadłuba,

  2)   wolnej burty,

  3)   stateczności,

  4)   głównych silników napędowych oraz mechanizmów pomocniczych,

  5)   kotłów parowych i ich wyposażenia,

  6)   wałów napędowych i pędników,

  7)   zbiorników ciśnieniowych,

  8)   instalacji rurociągów,

  9)   urządzeń służących ochronie środowiska, a w szczególności zapobieganiu zanieczyszczaniu wody, powietrza oraz ograniczających uciążliwość hałasu,

  10)  urządzeń elektrycznych i ich instalacji,

  11)  urządzeń sterowych, kotwicznych, cumowniczych i holowniczych,

  12)  urządzeń przeładunkowych i dźwigowych,

  13)  środków ratunkowych,

  14)  stałych urządzeń przeciwpożarowych i sprzętu przeciwpożarowego,

  15)  instalacji zęzowej,

  16)  wyposażenia nawigacyjnego,

  17)  środków sygnałowych i łączności zewnętrznej,

  18)  innych urządzeń i wyposażenia z zakresu technicznego stanu bezpieczeństwa.

2. Wymagania technicznego stanu bezpieczeństwa oraz właściwości manewrowych statków określają przepisy techniczne Polskiego Rejestru Statków.

§ 3. 1. Świadectwo zdolności żeglugowej stwierdza, że statek odpowiada wymaganiom określonym w § 2 i został dopuszczony do żeglugi w rejonach wskazanych w tym świadectwie.

2. Rozróżnia się trzy rejony żeglugi, z których rejon 1 obejmuje wody, gdzie może występować fala o wysokości do 2 m, rejon 2, gdzie może występować fala o wysokości do 1,2 m, oraz rejon 3, gdzie może występować fala o wysokości do 0,6 m.

3. Do poszczególnych rejonów żeglugi zalicza się:

  1)   rejon 1 - część Zatoki Pomorskiej położoną na południe od linii prostej łączącej cypel Nord Perd na wyspie Rugia z latarnią morską Niechorze, a także część Zatoki Gdańskiej położoną na południe od linii prostej łączącej latarnię morską Hel z latarnią morską Krynica Morska,

  2)   rejon 2 - Zalew Szczeciński, Zalew Kamieński, Zalew Wiślany, Zatokę Pucką, Zbiornik Włocławski oraz część systematu jezior mazurskich obejmującą jeziora: Śniardwy, Niegocin i Mamry,

  3)   rejon 3 - nie wymienione w pkt 1 i 2 rzeki, kanały i jeziora uznane na mocy odrębnych przepisów za śródlądowe drogi wodne oraz polskie porty morskie.

§ 4. 1. Świadectwo zdolności żeglugowej wydaje na wniosek właściciela (użytkownika) statku inspektorat żeglugi śródlądowej właściwy dla portu macierzystego statku.

2. Wniosek o wydanie świadectwa zdolności żeglugowej powinien być złożony na piśmie i zawierać następujące dane:

  1)   nazwę i siedzibę właściciela oraz użytkownika statku,

  2)   nazwę lub inny znak rozpoznawczy oraz numer rejestracyjny statku,

  3)   port macierzysty statku,

  4)   rodzaj i przeznaczenie statku,

  5)   wykaz i opis podstawowego rodzaju wyposażenia techniczno-eksploatacyjnego statku,

  6)   określenie proponowanego rodzaju i rejonu żeglugi,

  7)   proponowany skład załogi.

§ 5. 1. Do wniosku o wydanie świadectwa zdolności żeglugowej należy załączyć:

  1)   dla statku podlegającego nadzorowi Polskiego Rejestru Statków - dokument klasyfikacyjny PRS oraz wyciąg ze świadectwa pomiarowego, jeżeli jest ono wymagane w odrębnych przepisach,

  2)   dla statku nie podlegającego nadzorowi Polskiego Rejestru Statków - orzeczenie rzeczoznawcy uznanego przez Polski Rejestr Statków, stwierdzające zdolność statku do żeglugi w określonym rejonie.

2. Jeżeli statek posiada kotły parowe lub zbiorniki ciśnieniowe przeznaczone do procesów technologicznych, do wniosku o wydanie świadectwa zdolności żeglugowej należy załączyć orzeczenie Urzędu Dozoru Technicznego lub innej upoważnionej do tego instytucji o stanie kotłów lub zbiorników ciśnieniowych.

3. Do wniosku o wydanie świadectwa zdolności żeglugowej dla statku rejestrowanego w Polsce po raz pierwszy lub przebudowanego należy ponadto załączyć orzeczenie Państwowej Inspekcji Pracy określające stan urządzeń statku pod względem bezpieczeństwa i higieny pracy oraz Państwowej Inspekcji Sanitarnej określające stan warunków sanitarnych statku. Orzeczenia te powinny zawierać klauzulę o dopuszczeniu lub niedopuszczeniu statku do eksploatacji z punktu widzenia bezpieczeństwa i higieny pracy oraz wymagań sanitarnych.

§ 6. 1. Dokumenty wymienione w § 5 stanowią podstawę do wydania świadectwa zdolności żeglugowej.

2. Świadectwo zdolności żeglugowej dla statku uprawiającego żeglugę w ruchu lokalnym - z wyłączeniem statku pasażerskiego - może być wydane i przedłużone na podstawie oględzin statku dokonanych przez inspektorat żeglugi śródlądowej po otrzymaniu wniosku.

3. Wzory świadectw zdolności żeglugowej określają załączniki nr 1-3 do zarządzenia.

§ 7. 1. Nadzorowi Polskiego Rejestru Statków podlegają na zasadach i w zakresie określonych w odrębnych przepisach:

  1)   statki przeznaczone do przewozu więcej niż 12 pasażerów, zbiornikowce, lodołamacze, holowniki i pchacze, niezależnie od mocy silników głównych oraz iloczynu największej długości i największej szerokości statku,

  2)   statki o napędzie mechanicznym nie wymienione w pkt 1 o mocy silników głównych większej niż 75 KW lub iloczynie długości i szerokości większym niż 50 m²,

  3)   statki bez napędu mechanicznego o iloczynie długości i szerokości większym niż 50 m²,

  4)   urządzenia pływające bez napędu mechanicznego, na których są zainstalowane silniki o mocy większej niż 37 KW napędzające urządzenia mechaniczne,

  5)   dźwigi pływające posiadające mechanicznie napędzane urządzenia dźwigowe o udźwigu większym niż 1 Mg; dotyczy to także pontonów z zainstalowanymi na nich takimi urządzeniami dźwigowymi.

2. Właściciel (użytkownik) statku może poddać nadzorowi Polskiego Rejestru Statków inne statki niż wymienione w ust. 1.

§ 8. Świadectwo zdolności żeglugowej nie może być wydane na okres dłuższy niż:

  1)   dla statków pasażerskich, statków wykonujących przewozy międzybrzegowe, zbiornikowców i lodołamaczy - 5 lat,

  2)   dla pozostałych statków o napędzie mechanicznym i bez napędu mechanicznego - 10 lat,

  3)   dla statków, o których mowa w § 6 ust. 2 - 2 lata.

§ 9. W razie potrzeby dokonania zmian w świadectwie zdolności żeglugowej, właściciel (użytkownik) statku składa właściwemu inspektoratowi żeglugi śródlądowej udokumentowany wniosek.

§ 10. 1. Ważność świadectwa zdolności żeglugowej przedłuża właściwy inspektorat żeglugi śródlądowej na wniosek właściciela (użytkownika) statku.

2. Do wniosku o przedłużenie świadectwa zdolności żeglugowej należy, z zastrzeżeniem § 6 ust. 2, załączyć niezbędne dokumenty.

§ 11. Świadectwo zdolności żeglugowej traci ważność przed upływem terminów określonych w § 8 w wypadku:

  1)   awarii statku, która spowodowała uszkodzenie kadłuba lub innych urządzeń statku zagrażające bezpieczeństwu żeglugi,

  2)   zmiany zasadniczej charakterystyki statku w wyniku jego przebudowy,

  3)   gdy stan statku nie odpowiada warunkom, które były podstawą do wydania świadectwa zdolności żeglugowej,

  4)   utraty bądź zawieszenia ważności dokumentów, które stanowiły podstawę do wydania świadectwa zdolności żeglugowej,

  5)   uprawiania żeglugi w rejonie żeglugi wyższym niż wskazany w świadectwie zdolności żeglugowej.

§ 12. 1. Świadectwo zdolności żeglugowej może być unieważnione w razie stwierdzenia zaniedbań zagrażających bezpieczeństwu statku, pasażerów lub załogi.

2. Unieważnienie świadectwa zdolności żeglugowej może nastąpić także na uzasadniony wniosek Państwowej Inspekcji Pracy albo Państwowej Inspekcji Sanitarnej lub Urzędu Dozoru Technicznego.

3. Świadectwo zdolności żeglugowej unieważnia inspektorat żeglugi śródlądowej, na którego terenie działania znajduje się statek w momencie zakwalifikowania go do pozbawienia tego świadectwa.

4. O unieważnieniu świadectwa zdolności żeglugowej w sytuacji określonej w ust. 3 inspektorat żeglugi śródlądowej zawiadamia niezwłocznie inspektorat żeglugi śródlądowej, który wydał to świadectwo, i właściciela (użytkownika) statku.

§ 13. 1. Świadectwa zdolności żeglugowej wydane na podstawie dotychczasowych przepisów obowiązują, z zastrzeżeniem ust. 2, do czasu wygaśnięcia terminów ich ważności.

2. Świadectwa zdolności żeglugowej dla statków uprawiających żeglugę międzynarodową powinny być wymienione na nowe w okresie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie zarządzenia.

§ 14. Traci moc zarządzenie Ministra Żeglugi z dnia 12 kwietnia 1965 r. w sprawie świadectw zdolności żeglugowej statków żeglugi śródlądowej (Monitor Polski Nr 20, poz. 92).

§ 15. Zarządzenie wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.

Załączniki

Załącznik nr 1

WZÓR ŚWIADECTWA ZDOLNOŚCI ŻEGLUGOWEJ DLA STATKÓW UPRAWIAJĄCYCH ŻEGLUGĘ MIĘDZYNARODOWĄ

(pominięty)

Załącznik nr 2

WZÓR ŚWIADECTWA ZDOLNOŚCI ŻEGLUGOWEJ DLA STATKÓW NIE UPRAWIAJĄCYCH ŻEGLUGI MIĘDZYNARODOWEJ

(pominięty)

Załącznik nr 3

WZÓR ŚWIADECTWA ZDOLNOŚCI ŻEGLUGOWEJ DLA MAŁEGO STATKU

(pominięty)