|
|
Kodeks karny skarbowy
Tytuł III
Postępowanie wykonawcze w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe
DZIAŁ I
Część ogólna
Rozdział 21
Zakres obowiązywania
Art. 178. § 1. Do wykonywania orzeczeń w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe
stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu karnego wykonawczego, jeżeli
przepisy niniejszego kodeksu nie stanowią inaczej.
§ 2.
238)
W postępowaniu wykonawczym w
sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe przez wyrażenie „prokurator” użyte w przepisach
Kodeksu karnego wykonawczego rozumie się także „finansowy organ
postępowania przygotowawczego”.
Rozdział 22
Postępowanie
Art. 179. § 1.
239)
Organem
postępowania wykonawczego w zakresie wykonywania orzeczeń w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia
skarbowe jest także urząd celny. Do decyzji tych organów stosuje się odpowiednio art. 7 Kodeksu karnego
wykonawczego.
§ 2. Organem wykonującym zabezpieczenie majątkowe jest urząd skarbowy, chyba że kodeks stanowi
inaczej.
§ 3.
240)
Zabezpieczenia majątkowego na
towarach, wartościach dewizowych lub krajowych środkach płatniczych podlegających kontroli celnej lub
kontroli dewizowej wykonywanej przez urząd celny lub będących w dyspozycji urzędu celnego dokonują te
organy.
§ 4.
241)
Jeżeli zabezpieczenia
majątkowego dokonał uprzednio urząd celny, sąd kieruje orzeczenie do tego organu w celu wykonania w tej
części.
§ 5. W razie orzeczenia środka karnego przepadku korzyści majątkowej lub ściągnięcia jej równowartości
pieniężnej organ egzekucyjny określony w § 1 lub art. 27 Kodeksu
karnego wykonawczego prowadzi także egzekucję orzeczonej równocześnie kary grzywny, środka karnego przepadku
przedmiotów lub ściągnięcia ich równowartości pieniężnej, jeżeli dokonał uprzednio ich zabezpieczenia.
§ 6.
242)
Kompetencje urzędu celnego
określone w § 1, 3 i 4 może wykonywać także izba celna.
Art. 179a.
243)
§ 1. Jeżeli w
orzeczeniu o przepadku przedmiotów zarządzono ich zniszczenie, sąd określa warunki i tryb niezwłocznego
zniszczenia przedmiotów przez odpowiedni organ postępowania wykonawczego.
§ 2. Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych,
określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb niezwłocznego zniszczenia przedmiotów, o których
mowa w § 1, mając na uwadze w szczególności rodzaj przedmiotów i podmioty wyspecjalizowane w ich niszczeniu,
a także zapewnienie sprawności postępowania wykonawczego i jego koszty, jak również konieczność właściwego
zabezpieczenia wykonywanych czynności likwidacyjnych.
Art. 180.
244)
§ 1. Do
zabezpieczenia i egzekucji środka karnego ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów, środka
karnego ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku korzyści majątkowej lub należności publicznoprawnej
uszczuplonej czynem zabronionym stosuje się odpowiednio art. 179 § 1 niniejszego kodeksu oraz art. 27 Kodeksu karnego wykonawczego.
§ 2. Interwenient roszczący sobie prawo do przedmiotów objętych zabezpieczeniem lub egzekucją przepadku
przedmiotów lub ściągnięcia ich równowartości pieniężnej może dochodzić swych roszczeń tylko w trybie
określonym w art. 119.
Art. 180a.
245)
Do zabezpieczenia i
egzekucji środka karnego przepadku korzyści majątkowej lub ściągnięcia jej równowartości pieniężnej stosuje się
odpowiednio art. 33 § 2—4.
Art. 181. § 1. W wypadkach określonych w art. 8 § 1 w razie niejednoczesnego skazania przez sądy na
kary, środki karne lub inne środki, sąd, który ostatni wydał orzeczenie w pierwszej instancji, na wniosek
skazanego rozstrzyga postanowieniem, która kara, jako najsurowsza, podlega wykonaniu. Wniosek o
rozstrzygnięcie tej kwestii może złożyć również organ postępowania przygotowawczego. Na postanowienie służy
zażalenie organowi postępowania przygotowawczego i skazanemu.
§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio w razie niejednoczesnego skazania przez organy orzekające na karę
grzywny za wykroczenie skarbowe i na karę grzywny za wykroczenie.
§ 3. W wypadku określonym w art. 8 § 2 stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego dotyczące wyroku łącznego.
§ 4. W razie uprzedniego wykonania kary łagodniejszej lub środka karnego w całości lub w części zalicza
się je na poczet kary najsurowszej podlegającej wykonaniu, uwzględniając różnice zachodzące między tymi
karami lub środkami karnymi.
DZIAŁ II
Część szczególna
Rozdział 23
Wykonywanie kar
Art. 182. Jeżeli kara grzywny wymierzona za przestępstwo skarbowe została uiszczona lub ściągnięta w
drodze egzekucji tylko w części i zostanie stwierdzone, że spowodowane to jest tym, że okoliczności wymagane
dla ustalenia stawki dziennej uległy istotnej zmianie, sąd dla nieuiszczonej jeszcze w części kary grzywny
określa na nowo wysokość stawki dziennej, kierując się wskazaniami określonymi w art. 23 § 3, chyba że skazany
wykaże, iż nastąpiło to z przyczyn od niego niezależnych.
Art. 183. Odroczenie uiszczenia wymierzonej kary grzywny lub rozłożenia jej na raty sąd może
uzależnić od zabezpieczenia jej na majątku skazanego za przestępstwo skarbowe lub podmiotu odpowiedzialnego
posiłkowo.
Art. 184. § 1. Podmiot odpowiedzialny posiłkowo uiszcza wymierzoną karę grzywny, jeżeli skazany nie
zapłaci jej w terminie i zostanie stwierdzone, że nie można jej ściągnąć w drodze egzekucji.
§ 2. Jeżeli wymierzona kara grzywny została uiszczona lub ściągnięta od skazanego w drodze egzekucji tylko
w części, odpowiedzialność posiłkową zmniejsza się w sposób odpowiadający stosunkowi kwoty zapłaconej do
wysokości orzeczonej kary.
§ 3. Jeżeli wymierzona kara grzywny została uiszczona lub ściągnięta od podmiotu odpowiedzialnego
posiłkowo tylko w części, sąd może zamienić tę karę, po uprzednim wyrażeniu zgody przez skazanego, na pracę
społecznie użyteczną, a jeżeli skazany nie podejmie tej pracy, sąd orzeka wykonanie zastępczej kary
pozbawienia wolności.
§ 4. W stosunku do podmiotu odpowiedzialnego posiłkowo nie stosuje się wykonania pracy społecznie
użytecznej ani zastępczej kary pozbawienia wolności.
§ 5. Postępowania wykonawczego nie umarza się w razie śmierci sprawcy skazanego za przestępstwo skarbowe
po uprawomocnieniu się orzeczenia o nałożeniu odpowiedzialności posiłkowej.
§ 6.
246)
Przepisy § 1, 2 i 5 stosuje się
odpowiednio do środka karnego ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów.
Art. 185. § 1.
247)
Jeżeli ukarany
za wykroczenie skarbowe nie uiści w terminie wymierzonej kary grzywny, a nie można jej ściągnąć w drodze
egzekucji, sąd po uprzednim wyrażeniu zgody przez ukaranego może zamienić karę grzywny na pracę społecznie
użyteczną, określając jej rodzaj i czas trwania. Praca społecznie użyteczna trwa najkrócej 7 dni, najdłużej —
3 miesiące; określa się ją w dniach i miesiącach.
§ 2. Praca społecznie użyteczna polega na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne,
wskazanej przez sąd, w odpowiednim zakładzie pracy, placówce służby zdrowia, opieki społecznej, organizacji
lub instytucji niosącej pomoc charytatywną lub na rzecz społeczności lokalnej, w wymiarze od 5 do 10 godzin w
stosunku tygodniowym.
Art. 186. § 1. Jeżeli ukarany za wykroczenie skarbowe, mimo możliwości, nie uiści grzywny w
terminie ani też nie podejmie zastępczej formy jej wykonania określonej w art. 185 i zostanie stwierdzone, że
nie można jej ściągnąć w drodze egzekucji, sąd orzeka wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności.
§ 2. Zastępczą karę pozbawienia wolności można orzec w razie nieściągalności grzywny wymierzonej w kwocie
przekraczającej jedną dwudziestą górnej granicy ustawowego jej zagrożenia. Dzień pozbawienia wolności
równoważny jest karze grzywny wynoszącej od jednej pięćsetnej do jednej pięćdziesiątej górnej granicy
ustawowego zagrożenia karą grzywny.
§ 3.
248)
Wymiar zastępczej kary
pozbawienia wolności nie może przekroczyć 3 miesięcy — wymierza się ją w dniach i miesiącach.
§ 4. Nie można wymierzyć zastępczej kary pozbawienia wolności, jeżeli właściwości lub warunki osobiste
ukaranego uniemożliwiają jej odbycie.
§ 5. Sąd może warunkowo zawiesić wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności. W takim wypadku stosuje
się odpowiednio przepisy Kodeksu wykroczeń dotyczące warunkowego
zawieszenia wykonania kary.
Art. 187. § 1. Kary grzywny wymierzone w sprawach o wykroczenia skarbowe, niezależnie od trybu, w
jakim je wymierzono, przypadają Skarbowi Państwa.
§ 2. Wykonanie prawomocnych mandatów karnych, o których mowa w art. 138 § 1 pkt 2, następuje w trybie
przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w
administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954, z późn. zm.
249)
).
Art. 188.
250)
W razie skazania
sprawcy na karę ograniczenia wolności za przestępstwo skarbowe, w związku z którym nastąpiło uszczuplenie
należności publicznoprawnej, uchylaniem się skazanego od odbywania kary ograniczenia wolności jest również
nieuiszczenie tej wymagalnej należności w wyznaczonym terminie.
Rozdział 24
Wykonywanie środków karnych
Art. 189.
251)
Do wykonania
orzeczenia w części dotyczącej środka karnego ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów lub
środka karnego ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku korzyści majątkowej stosuje się odpowiednio
art. 179 § 1 niniejszego kodeksu oraz art. 27, 44, 49—51 i art. 187—195a Kodeksu karnego wykonawczego.
Art. 190. Sąd nie może w okresie próby ustanawiać, rozszerzać lub zmieniać obowiązku uiszczenia
należności publicznoprawnej, o którym mowa w art. 41 § 2 lub 4, albo od jego wykonania zwolnić.
Art. 191. Po upływie połowy okresu, na który orzeczono środki karne wymienione w art. 22 § 2 pkt 5 i
7, nie wcześniej jednak niż po roku, sąd może uznać je za wykonane, jeżeli skazany przestrzegał porządku
prawnego.
|