OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

z dnia 30 listopada 2006 r.

w sprawie mocy obowiązującej Protokołu fakultatywnego do Konwencji o prawach dziecka w sprawie handlu dziećmi, dziecięcej prostytucji i dziecięcej pornografii, przyjętego w Nowym Jorku dnia 25 maja 2000 r.

(Dz. U. z dnia 27 kwietnia 2007 r.)

Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie ustawy z dnia 10 września 2004 r. o ratyfikacji Protokołu fakultatywnego do Konwencji o prawach dziecka w sprawie handlu dziećmi, dziecięcej prostytucji i dziecięcej pornografii, przyjętego w Nowym Jorku dnia 25 maja 2000 r. (Dz. U. Nr 238, poz. 2389), Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował dnia 31 grudnia 2004 r., wyżej wymieniony protokół. Dnia 4 lutego 2005 r. złożono Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych dokument ratyfikacyjny.

Zgodnie z artykułem 14 ustęp 1 protokół wszedł w życie dnia 18 stycznia 2002 r.

Zgodnie z artykułem 14 ustęp 2 protokół wszedł w życie w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej dnia 4 marca 2005 r.

Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:

  1)   Następujące państwa stały się stronami protokołu, składając dokumenty ratyfikacyjne lub przystąpienia w podanych niżej datach:

Islamska Republika Afganistanu  19 września 2002 r.

Księstwo Andory  30 kwietnia 2001 r.

Republika Angoli  24 marca 2005 r.

Antigua i Barbuda  30 kwietnia 2002 r.

Republika Argentyńska  25 września 2003 r.

Republika Armenii  30 czerwca 2005 r.

Republika Austrii  6 maja 2004 r.

Republika Azerbejdżanu  3 lipca 2002 r.

Królestwo Bahrajnu  21 września 2004 r.

Ludowa Republika Bangladeszu  6 września 2000 r.

Królestwo Belgii  17 marca 2006 r.

Belize  1 grudnia 2003 r.

Republika Beninu  31 stycznia 2005 r.

Republika Białorusi  23 stycznia 2002 r.

Republika Boliwii  3 czerwca 2003 r.

Bośnia i Hercegowina  4 września 2002 r.

Republika Botswany  24 września 2003 r.

Federacyjna Republika Brazylii  27 stycznia 2004 r.

Republika Bułgarii  12 lutego 2002 r.

Burkina Faso  31 marca 2006 r.

Republika Chile  6 lutego 2003 r.

Chińska Republika Ludowa¹⁾  3 grudnia 2002 r.

Republika Chorwacji  13 maja 2002 r.

Republika Cypryjska  6 kwietnia 2006 r.

Republika Czadu  28 sierpnia 2002 r.

Republika Czarnogóry  23 października 2006 r.

Królestwo Danii²⁾  24 lipca 2003 r.

Wspólnota Dominiki  20 września 2002 r.

Arabska Republika Egiptu  12 lipca 2002 r.

Republika Ekwadoru  30 stycznia 2004 r.

Państwo Erytrea  16 lutego 2005 r.

Republika Estońska  3 sierpnia 2004 r.

Republika Filipin  28 maja 2002 r.

Republika Francuska  5 lutego 2003 r.

Gruzja  28 czerwca 2005 r.

Republika Gwatemali  9 maja 2002 r.

Republika Gwinei Równikowej  7 lutego 2003 r.

Królestwo Hiszpanii  18 grudnia 2001 r.

Republika Hondurasu  8 maja 2002 r.

Republika Indii  16 sierpnia 2005 r.

Republika Islandii  9 lipca 2001 r.

Japonia  24 stycznia 2005 r.

Republika Jemeńska  15 grudnia 2004 r.

Królestwo Kambodży  30 maja 2002 r.

Kanada  14 września 2005 r.

Państwo Katar  14 grudnia 2001 r.

Republika Kazachstanu  24 sierpnia 2001 r.

Republika Kirgiska  12 lutego 2003 r.

Republika Kolumbii  11 listopada 2003 r.

Demokratyczna Republika Konga  11 listopada 2001 r.

Republika Korei  24 września 2004 r.

Republika Kostaryki  9 kwietnia 2002 r.

Republika Kuby  25 września 2001 r.

Państwo Kuwejt  26 sierpnia 2004 r.

Laotańska Republika Ludowo-Demokratyczna  20 września 2006 r.

Królestwo Lesotho  24 września 2003 r.

Republika Libańska  8 listopada 2004 r.

Wielka Arabska Libijska Dżamahirija Ludowo-Socjalistyczna  18 czerwca 2004 r.

Republika Litewska  5 sierpnia 2004 r.

Republika Łotewska  22 lutego 2006 r.

Była Jugosłowiańska Republika Macedonii  17 października 2003 r.

Republika Madagaskaru  22 września 2004 r.

Republika Malediwów  10 maja 2002 r.

Republika Mali  16 maja 2002 r.

Królestwo Marokańskie  2 października 2001 r.

Meksykańskie Stany Zjednoczone  15 marca 2002 r.

Mongolia  27 czerwca 2003 r.

Republika Mozambiku  6 marca 2003 r.

Republika Namibii  16 kwietnia 2002 r.

Królestwo Nepalu  20 stycznia 2006 r.

Królestwo Niderlandów³⁾  23 sierpnia 2005 r.

Republika Nigru  26 października 2004 r.

Republika Nikaragui  2 grudnia 2004 r.

Królestwo Norwegii  2 października 2001 r.

Sułtanat Omanu  17 września 2004 r.

Republika Panamy  9 lutego 2001 r.

Republika Paragwaju  18 sierpnia 2003 r.

Republika Peru  8 maja 2002 r.

Republika Portugalska  16 maja 2003 r.

Republika Południowej Afryki  30 czerwca 2003 r.

Rumunia  18 października 2001 r.

Republika Rwandy  14 marca 2002 r.

Saint Vincent i Grenadyny  15 września 2005 r.

Republika Salwadoru  17 maja 2004 r.

Republika Senegalu  5 listopada 2003 r.

Republika Serbii  10 października 2002 r.

Republika Sierra Leone  17 września 2001 r.

Republika Słowacka  25 czerwca 2004 r.

Republika Słowenii  23 września 2004 r.

Demokratyczna Socjalistyczna Republika Sri Lanki  22 września 2006 r.

Stany Zjednoczone Ameryki  23 grudnia 2002 r.

Stolica Apostolska  24 października 2001 r.

Republika Sudanu  2 listopada 2004 r.

Syryjska Republika Arabska  15 maja 2003 r.

Konfederacja Szwajcarska  19 września 2006 r.

Republika Tadżykistanu  5 sierpnia 2002 r.

Królestwo Tajlandii  11 stycznia 2006 r.

Zjednoczona Republika Tanzanii  24 kwietnia 2003 r.

Demokratyczna Republika Timoru Wschodniego  16 kwietnia 2003 r.

Republika Togijska  2 lipca 2004 r.

Republika Tunezyjska  13 września 2002 r.

Republika Turcji  19 sierpnia 2002 r.

Turkmenistan  28 marca 2005 r.

Republika Ugandy  30 listopada 2001 r.

Ukraina  3 lipca 2003 r.

Wschodnia Republika Urugwaju  3 lipca 2003 r.

Boliwariańska Republika Wenezueli  8 maja 2002 r.

Socjalistyczna Republika Wietnamu  20 grudnia 2001 r.

Republika Włoska  9 maja 2002 r.

Republika Zielonego Przylądka  10 maja 2002 r.;

  2)   Podczas podpisania, przy składaniu dokumentów ratyfikacyjnych lub przystąpienia oraz w terminach późniejszych, podane niżej państwa złożyły następujące oświadczenia, zastrzeżenia i sprzeciwy:

Republika Argentyńska

Oświadczenie złożone podczas ratyfikacji:

"W odniesieniu do artykułu 2 Republika Argentyńska pragnęłaby szerszej definicji handlu dziećmi, tak jak stanowi Międzyamerykańska Konwencja o Międzynarodowym Handlu Nieletnimi, którą Republika Argentyńska ratyfikowała i która w swoim artykule 2 wyraźnie definiuje handel jako uprowadzenie, przewiezienie lub przetrzymywanie albo usiłowanie uprowadzenia, przewiezienia lub przetrzymywania osoby nieletniej w celu lub sposób niezgodnym z prawem. Dlatego takie znaczenie powinno mieć zastosowanie na mocy artykułu 41 Konwencji o prawach dziecka. Z tych samych powodów Republika Argentyńska wierzy, że handel dziećmi powinien być kryminalizowany we wszystkich przypadkach, a nie tylko w tych, które zostały enumeratywnie wyliczone w artykule 3 ustęp 1 (a).

Odnośnie do artykułu 3 Republika Argentyńska stwierdza dalej, że nie podpisała międzynarodowych dokumentów dotyczących międzynarodowego przysposobienia osób nieletnich, zgłosiła zastrzeżenia w odniesieniu do punktów (b), (c), (d) i (e) artykułu 21 Konwencji o prawach dziecka odnoszących się do międzynarodowego przysposobienia i nie zezwala na międzynarodowe przysposobienie dzieci będących w jej jurysdykcji.

Odnośnie do artykułu 7 Republika Argentyńska interpretuje określenie "konfiskata" (confiscación) jako konfiskatę dóbr przeprowadzoną jako część wyroku lub kary (decomisar)."

Królestwo Belgii

Oświadczenie złożone podczas podpisania:

"Podpis jest w równym stopniu wiążący dla społeczności francuskojęzycznej, społeczności flamandzkojęzycznej, jak i społeczności niemieckojęzycznej."

Oświadczenie złożone podczas ratyfikacji:

"Określenie "dziecięca pornografia" jest rozumiane w znaczeniu wizualnego pokazywania dziecka biorącego udział w rzeczywistych lub symulowanych czynnościach seksualnych lub wizualnego pokazywania organów płciowych dziecka, jeśli przeważającą właściwością jest przedstawienie w celach seksualnych."

Królestwo Danii

Oświadczenie złożone podczas ratyfikacji:

"W związku ze złożeniem dokumentu ratyfikacyjnego Królestwa Danii do Protokołu fakultatywnego do Konwencji o prawach dziecka w sprawie handlu dziećmi, dziecięcej prostytucji i dziecięcej pornografii Królestwo Danii oznajmia, że interpretuje słowa "jakiekolwiek pokazywanie" w artykule 2 (c) protokołu jako "jakiekolwiek pokazywanie wizualne". Królestwo Danii dalej deklaruje, że posiadanie pornograficznego wizualnego obrazu osoby, która ukończyła piętnaście lat i wyraziła zgodę na takie posiadanie, nie będzie uważane za objęte wiążącymi przepisami protokołu."

Państwo Katar

Zastrzeżenie złożone podczas przystąpienia:

"... pod warunkiem ogólnego zastrzeżenia dotyczącego wszelkich postanowień protokołu sprzecznych z islamskim prawem szariatu."

Republika Kolumbii

Oświadczenie złożone podczas ratyfikacji:

"Odnośnie do artykułu 7 Protokołu fakultatywnego do Konwencji o prawach dziecka w sprawie handlu dziećmi, dziecięcej prostytucji i dziecięcej pornografii Republika Kolumbii oznajmia, że zgodnie z jej wewnętrznym prawem kara "konfiskaty" (confiscación) oznacza przejęcie lub przepadek tylko w fazie karania."

Republika Korei

Oświadczenie złożone podczas ratyfikacji:

"Rząd Republiki Korei rozumie, iż artykuł 3 (1) (a) (ii) wyżej wymienionego protokołu ma zastosowanie tylko do stron Konwencji o ochronie dzieci i współpracy w dziedzinie przysposobienia międzynarodowego, sporządzonej w Hadze dnia 29 maja 1993 r."

Państwo Kuwejt

Zastrzeżenie złożone podczas przystąpienia:

"... z zastrzeżeniem odnośnie do ustępu 5 artykułu 3 drugiego Protokołu."

Laotańska Republika Ludowo-Demokratyczna

Zastrzeżenie złożone podczas przystąpienia:

"Laotańska Republika Ludowo-Demokratyczna [...] nie wyraża zgody na związanie się artykułem 5 ustęp 2 wspomnianego Protokołu fakultatywnego."

Sułtanat Omanu

Zastrzeżenie złożone podczas przystąpienia:

"... pod warunkiem zastrzeżeń Sułtanatu do Konwencji o prawach dziecka."

Republika Salwadoru

Oświadczenie złożone podczas ratyfikacji:

"Rząd Republiki Salwadoru uznaje ekstradycję swoich obywateli na podstawie drugiej i trzeciej części artykułu 28 Konstytucji, które stanowią, że "Ekstradycja będzie normowana umowami międzynarodowymi; w przypadkach dotyczących obywateli Republiki Salwadoru ekstradycja będzie mieć miejsce tylko, jeśli stosowna umowa wyraźnie na to zezwala i została ona zatwierdzona przez właściwą władzę prawodawczą krajów sygnatariuszy. W każdym przypadku postanowienia umowy muszą zawierać zasadę wzajemności i dawać obywatelom Republiki Salwadoru wszystkie gwarancje w odniesieniu do procesu i kar, tak jak stanowi Konstytucja. Oskarżony będzie poddany ekstradycji, jeśli przestępstwo zostało popełnione na terytorium wnioskującego kraju, chyba że przestępstwo ma charakter międzynarodowy i nie w przypadku przestępstw politycznych, mimo że niosłyby one skutki pospolitego przestępstwa."."

Stany Zjednoczone Ameryki

Zastrzeżenie złożone podczas ratyfikacji:

"W zakresie, w jakim prawo wewnętrzne Stanów Zjednoczonych Ameryki nie przewiduje jurysdykcji nad przestępstwem opisanym w artykule 3 (1) protokołu, jeśli zostało popełnione na pokładzie statku lub samolotu zarejestrowanego w Stanach Zjednoczonych Ameryki, obowiązek odnośnie jurysdykcji nad tym przestępstwem nie powinien dotyczyć Stanów Zjednoczonych Ameryki, dopóki Stany Zjednoczone Ameryki nie notyfikują Sekretarzowi Generalnemu Narodów Zjednoczonych, że prawo wewnętrzne Stanów Zjednoczonych Ameryki jest w pełni zgodne z wymaganiami artykułu 4 (1) protokołu.

Rada i zgoda Senatu jest uzależniona od następującego rozumienia:

(1)  brak założenia obowiązków płynących z konwencji o prawach dziecka - Stany Zjednoczone Ameryki rozumieją, że Stany Zjednoczone Ameryki nie przyjmują żadnych obowiązków przewidzianych Konwencją o prawach dziecka poprzez stanie się stroną protokołu;

(2)  określenie "dziecięca pornografia" - Stany Zjednoczone Ameryki rozumieją, że określenie "handel dziećmi", jak definiuje artykuł 2 (a) protokołu, ma na celu objęcie każdej transakcji za wynagrodzeniem lub inną korzyścią i otrzymanej w okolicznościach, w których osoba niemająca prawa do opieki nad dzieckiem otrzymuje w wyniku tego faktyczną kontrolę nad dzieckiem;

(3)  określenie "dziecięca pornografia" - Stany Zjednoczone Ameryki rozumieją określenie "dziecięca pornografia", tak jak stanowi artykuł 2 (c) protokołu, to znaczy wizualne pokazywanie dziecka biorącego udział w rzeczywistych lub symulowanych czynnościach seksualnych lub pokazywanie organów płciowych dziecka, jeśli przeważającą właściwością jest przedstawienie w celach seksualnych;

(4)  określenie "przekazywanie organów dla zysku" - Stany Zjednoczone Ameryki rozumieją, że: (A) określenie "przekazywanie organów dla zysku", tak jak użyto w artykule 3 (1) (a) (i) protokołu, nie odnosi się do sytuacji, w której dziecko jest dawcą organu stosownie do zgodnej z prawem zgody; oraz (B) określenie "zysk", tak jak użyto w artykule 3 (1) (a) (i) protokołu, nie obejmuje zgodnego z prawem zapłacenia uzasadnionej sumy związanej z przekazaniem organów, włączając w to zapłatę za koszty podróży, zamieszkania, utraconych zarobków lub kosztów medycznych;

(5)  określenie "stosowne międzynarodowe instrumenty prawne" i "nakłanianie w niewłaściwy sposób do udzielenia zgody":

(A)  rozumienie wyrażenia "stosowne międzynarodowe instrumenty prawne" - Stany Zjednoczone Ameryki rozumieją, że określenie "stosowne międzynarodowe instrumenty prawne" w artykule 3 (1) (a) (ii) i 3 (5) protokołu odnosi się do Konwencji o ochronie dzieci i współpracy w dziedzinie przysposobienia międzynarodowego, sporządzonej w Hadze dnia 29 maja 1993 r. (w tym ustępie stosowana jako "Konwencja haska"),

(B)  brak obowiązku podejmowania określonego działania - Stany Zjednoczone Ameryki nie są stroną Konwencji haskiej, ale zamierzają stać się jej stroną. Dopóki Stany Zjednoczone nie staną się stroną Konwencji haskiej, pojmują one, że nie są zobligowane do kryminalizowania postępowania zakazanego w artykule 3 (1) (a) (ii) protokołu lub podejmowania wszystkich stosownych środków prawnych i administracyjnych wymaganych przez artykuł 3 (5) protokołu,

(C)  rozumienie "nakłanianie w niewłaściwy sposób do udzielenia zgody" - Stany Zjednoczone rozumieją, że określenie "nakłanianie w niewłaściwy sposób do udzielenia zgody" w artykule 3 (1) (a) (ii) protokołu oznacza świadome i rozmyślne nakłanianie do udzielenia zgody poprzez oferowanie lub dawanie rekompensaty za zrzeczenie się praw rodzicielskich;

(6)  Wdrożenie protokołu do systemu federalnego stanów Zjednoczonych Ameryki - Stany Zjednoczone Ameryki rozumieją, że protokół ma być wdrożony przez rząd federalny w stopniu, w jakim sprawuje on jurysdykcję nad sprawami tu zawartymi, i w innym przypadku przez państwo i rządy lokalne. W zakresie, w jakim państwo i rządy lokalne sprawują jurysdykcję nad takimi sprawami, rząd federalny podejmie, jeśli będzie to konieczne, odpowiednie środki dla zapewnienia wykonania protokołu."

Syryjska Republika Arabska

Zastrzeżenie złożone podczas przystąpienia:

"Zastrzeżenie zgłaszane jest do postanowień zawartych w artykule 3 ustęp 5 i artykule 3 ustęp 1 (a) (i) Protokołu fakultatywnego do Konwencji o prawach dziecka w sprawie handlu dziećmi, dziecięcej prostytucji i dziecięcej pornografii, które odnoszą się do przysposobienia."

Oświadczenie złożone podczas przystąpienia:

"Ratyfikacja dwóch Protokołów fakultatywnych przez Syryjską Republikę Arabską nie oznacza w żaden sposób uznania Państwa Izrael i nie prowadzi do zawarcia jakichkolwiek porozumień z Państwem Izrael w sprawach regulowanych postanowieniami Protokołów."

Republika Turcji

Oświadczenie złożone podczas ratyfikacji:

"Republika Turcji deklaruje, iż będzie wdrażać postanowienia istniejącego Protokołu fakultatywnego tylko w stosunku do państw stron, które uznaje i z którymi utrzymuje stosunki dyplomatyczne."

Socjalistyczna Republika Wietnamu

Zastrzeżenie złożone podczas ratyfikacji:

"... Socjalistyczna Republika Wietnamu wnosi zastrzeżenie do artykułu 5 (1), (2), (3) i (4) wspomnianego protokołu."

Sprzeciwy

Republika Austrii

W odniesieniu do zastrzeżenia złożonego przez Państwo Katar w momencie przystąpienia:

"Rząd Republiki Austrii rozważył zastrzeżenie do Protokołu fakultatywnego do Konwencji o prawach dziecka w sprawie handlu dziećmi, dziecięcej prostytucji i dziecięcej pornografii złożone przez Rząd Państwa Katar w momencie przystąpienia do Protokołu fakultatywnego.

Rząd Republiki Austrii jest zdania, iż ze względu na to, że zastrzeżenie odnosi się w sposób generalny do prawa islamskiego bez sprecyzowania jego treści, pozostawia inne państwa strony w wątpliwości co do rzeczywistego stopnia związania się Państwa Katar Protokołem fakultatywnym. Wspólnym interesem państw jest, by umowy, których stroną zdecydowały się one być, były przestrzegane co do ich przedmiotu i celu przez wszystkie strony oraz by państwa były przygotowane na podjęcie się wszelkich zmian legislacyjnych potrzebnych dla wypełnienia ich obowiązków wypływających z umów.

Z tych względów Rząd Republiki Austrii sprzeciwia się zastrzeżeniu złożonemu przez Rząd Państwa Katar.

Stanowisko to jednak nie wyklucza wejścia w życie w całości Protokołu fakultatywnego pomiędzy Państwem Katar a Republiką Austrii."

Republika Cypryjska

W odniesieniu do oświadczenia złożonego przez Republikę Turcji w momencie ratyfikacji:

"... Rząd Republiki Cypryjskiej rozważył oświadczenie złożone dnia 19 sierpnia 2002 r. przez Rząd Republiki Turcji podczas ratyfikacji Protokołu fakultatywnego do Konwencji o prawach dziecka w sprawie handlu dziećmi, dziecięcej prostytucji i dziecięcej pornografii, odnośnie do wdrożenia postanowień Konwencji tylko w stosunku do państw stron, które Republika Turcji uznaje i z którymi utrzymuje stosunki dyplomatyczne.

W opinii Rządu Republiki Cypryjskiej to oświadczenie stanowi zastrzeżenie. Zastrzeżenie to tworzy niepewność w odniesieniu do tego, w stosunku do których państw stron Republika Turcji przyjmuje na siebie zobowiązania Konwencji, i rodzi wątpliwość co do zobowiązania Republiki Turcji co do przedmiotu i celu rzeczonego Protokołu fakultatywnego. Dlatego Rząd Republiki Cypryjskiej sprzeciwia się zastrzeżeniu złożonemu przez Rząd Republiki Turcji do Protokołu fakultatywnego do Konwencji o prawach dziecka w sprawie handlu dziećmi, dziecięcej prostytucji i dziecięcej pornografii.

To zastrzeżenie lub sprzeciw nie wyklucza wejścia w życie Konwencji pomiędzy Republiką Cypryjską a Republiką Turecką."

W odniesieniu do sprzeciwu Rząd Republiki Cypryjskiej, podczas ratyfikacji Protokołu fakultatywnego, oświadczył, co następuje:

"Rząd Republiki Cypryjskiej wyraża życzenie powtórzenia swojego sprzeciwu z dnia 12 sierpnia 2003 r. w odniesieniu do oświadczenia złożonego przez Republikę Turcji podczas ratyfikacji."

Republika Francuska

W odniesieniu do zastrzeżenia złożonego przez Państwo Katar w momencie przystąpienia:

"Rząd Republiki Francuskiej przeanalizował zastrzeżenie wniesione przez Rząd Państwa Katar podczas przystąpienia do Protokołu fakultatywnego do Konwencji o prawach dziecka w sprawie handlu dziećmi, dziecięcej prostytucji i dziecięcej pornografii z dnia 25 maja 2000 r. Rząd Państwa Katar wskazując, że przystępuje do Protokołu, a jednocześnie zgłaszając, w sposób ogólnikowy, zastrzeżenia co do postanowień protokołu, które traktuje jako naruszające zasady islamskiego prawa szariatu, wniósł zastrzeżenie o ogólnym i nieokreślonym charakterze, uniemożliwiające pozostałym państwom stronom stwierdzenie, których postanowień Konwencji zastrzeżenie to obecnie dotyczy, a których może ono dotyczyć w przyszłości. Rząd Republiki Francuskiej wyraża przekonanie, iż zastrzeżenie to może pozbawić postanowienia Konwencji wszelkiej mocy i niniejszym zgłasza sprzeciw do tego zastrzeżenia."

W odniesieniu do zastrzeżenia złożonego przez Sułtanat Omanu w momencie przystąpienia:

"Rząd Republiki Francuskiej przeanalizował zastrzeżenie wniesione przez Rząd Sułtanatu Omanu z dnia 17 września 2004 r. podczas przystąpienia do Protokołu fakultatywnego do Konwencji o prawach dziecka w sprawie handlu dziećmi, dziecięcej prostytucji i dziecięcej pornografii, tożsame z zastrzeżeniami złożonymi przez Sułtanat do Konwencji.

Sułtanat Omanu przystępując do protokołu przy jednoczesnym zgłoszeniu, w sposób ogólnikowy, zastrzeżeń co do postanowień protokołu, które traktuje jako naruszające zasady islamskiego prawa szariatu, wniósł zastrzeżenie o ogólnym i nieokreślonym charakterze, uniemożliwiające pozostałym państwom stronom stwierdzenie, których postanowień Konwencji zastrzeżenie to obecnie dotyczy, a których może ono dotyczyć w przyszłości. Rząd Republiki Francuskiej wyraża przekonanie, iż zastrzeżenie to może pozbawić postanowienia Konwencji wszelkiej mocy i niniejszym zgłasza sprzeciw do tego zastrzeżenia. Sprzeciw ten nie stoi na przeszkodzie wejściu w życie Konwencji pomiędzy Republiką Francuską i Sułtanatem Omanu."

Królestwo Hiszpanii

W odniesieniu do zastrzeżenia złożonego przez Państwo Katar w momencie przystąpienia:

"Rząd Królestwa Hiszpanii rozważył zastrzeżenie złożone przez Rząd Państwa Katar dnia 14 grudnia 2001 r. do Protokołu fakultatywnego do Konwencji o prawach dziecka w sprawie handlu dziećmi, dziecięcej prostytucji i dziecięcej pornografii, dotyczące wszelkich przepisów w protokole, które pozostają w sprzeczności z islamskim szariatem.

Rząd Królestwa Hiszpanii uważa, że zastrzeżenie, które odnosi się w ogólny sposób do prawa islamskiego bez sprecyzowania jego treści, tworzy wątpliwości między innymi państwami stronami co do zakresu, w jakim Państwo Katar zobowiązuje się podporządkować Protokołowi fakultatywnemu.

Rząd Królestwa Hiszpanii wyraża pogląd, że zastrzeżenie rządu Państwa Katar jest nie do pogodzenia z przedmiotem i celem rzeczonego Protokołu fakultatywnego, ponieważ odnosi się do protokołu jako całości i może w sposób poważny ograniczyć lub nawet wykluczyć jego zastosowanie na podstawach nieostro sformułowanych jako ogólne odwołanie do islamskiego szariatu.

Dlatego Rząd Królestwa Hiszpanii sprzeciwia się wyżej wymienionemu zastrzeżeniu Rządu Państwa Katar do Protokołu fakultatywnego do Konwencji o prawach dziecka w sprawie handlu dziećmi, dziecięcej prostytucji i dziecięcej pornografii.

Sprzeciw ten nie wyklucza wejścia w życie rzeczonego Protokołu fakultatywnego pomiędzy Królestwem Hiszpanii a Państwem Katar."

Królestwo Niderlandów

W odniesieniu do zastrzeżenia złożonego przez Państwo Katar w momencie przystąpienia:

"Rząd Królestwa Niderlandów rozważył zastrzeżenie złożone przez Rząd Państwa Katar w momencie przystąpienia do Protokołu fakultatywnego do Konwencji o prawach dziecka w sprawie handlu dziećmi, dziecięcej prostytucji i dziecięcej pornografii. Rząd Królestwa Niderlandów uważa, że zastrzeżenie odnoszące się do prawa krajowego Państwa Katar, które zmierza do ograniczenia w stosunku do protokołu odpowiedzialności państwa składającego zastrzeżenie, poprzez powołanie się na prawo krajowe, może rodzić wątpliwości co do zobowiązania tego państwa odnośnie do przedmiotu i celu Konwencji i ponadto przyczyniać się do podważania międzynarodowego prawa traktatów.

Rząd Królestwa Niderlandów przypomina, że zgodnie z ustępem 2 artykułu 28 Konwencji, zastrzeżenie niezgodne z przedmiotem i celem Konwencji jest niedozwolone.

Wspólnym interesem państw jest, by umowy, których zdecydowały się one być stroną, były przestrzegane co do ich przedmiotu i celu przez wszystkie strony i by państwa były przygotowane do podjęcia wszelkich zmian legislacyjnych potrzebnych dla zapewnienia wypełnienia ich zobowiązań płynących z umów.

Rząd Królestwa Niderlandów sprzeciwia się dlatego wspomnianemu wyżej zastrzeżeniu złożonemu przez Rząd Państwa Kataru do Protokołu fakultatywnego do Konwencji o prawach dziecka w sprawie handlu dziećmi, dziecięcej prostytucji i dziecięcej pornografii.

Ten sprzeciw nie wyklucza wejścia w życie Konwencji pomiędzy Królestwem Niderlandów a Państwem Katar."

Królestwo Norwegii

W odniesieniu do zastrzeżenia złożonego przez Państwo Katar w momencie przystąpienia:

"Rząd Królestwa Norwegii rozważył treść zastrzeżenia złożonego przez Rząd Państwa Katar podczas przystąpienia do Protokołu fakultatywnego do Konwencji o prawach dziecka w sprawie handlu dziećmi, dziecięcej prostytucji i dziecięcej pornografii.

Zastrzeżenie ma nadać islamskiemu szariatowi pierwszeństwo nad postanowieniami Protokołu fakultatywnego i nie definiuje jasno, w jakim zakresie Państwo Katar przyjęło na siebie obowiązki tego drugiego. Dlatego rząd Królestwa Norwegii sprzeciwia się zastrzeżeniu, jako że jest ono sprzeczne z przedmiotem i celem Protokołu fakultatywnego i w ten sposób niedozwolone zgodnie z powszechnie uznanymi zasadami prawa międzynarodowego.

Sprzeciw ten nie wyklucza wejścia w życie całości Protokołu fakultatywnego pomiędzy Królestwem Norwegii a Państwem Katar. Protokół fakultatywny staje się zatem skuteczny pomiędzy Królestwem Norwegii a Państwem Katar, przy czym Państwo Katar nie skorzysta ze swojego zastrzeżenia."

W odniesieniu do zastrzeżenia złożonego przez Sułtanat Omanu podczas przystąpienia:

"Stałe Przedstawicielstwo Królestwa Norwegii przy Organizacji Narodów Zjednoczonych przesyła wyrazy szacunku Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych i ma zaszczyt zakomunikować, że Królestwo Norwegii przeanalizowało drugie i trzecie zastrzeżenie złożone przez rząd Sułtanatu Omanu dnia 17 września 2004 r. podczas przystąpienia do Protokołu fakultatywnego do Konwencji o prawach dziecka w sprawie handlu dziećmi, dziecięcej prostytucji i dziecięcej pornografii (Nowy Jork, dnia 25 maja 2000 r.) w odniesieniu do prawa islamskiego i krajowego oraz ograniczeń wynikających z dostępności środków materialnych.

Rząd Królestwa Norwegii uważa, że powyższe zastrzeżenia o charakterze ogólnym rodzą wątpliwości co do zaangażowania Sułtanatu Omanu na rzecz przedmiotu i celu Protokołu fakultatywnego do Konwencji o prawach dziecka w sprawie handlu dziećmi, dziecięcej prostytucji i dziecięcej pornografii i pragnie przypomnieć, że zgodnie z międzynarodowym prawem zwyczajowym skodyfikowanym w Konwencji wiedeńskiej o prawie traktatów zastrzeżenie niezgodne z przedmiotem i celem traktatu jest niedozwolone.

W związku z tym rząd Królestwa Norwegii sprzeciwia się wyżej wymienionym zastrzeżeniom złożonym przez rząd Sułtanatu Omanu do Protokołu fakultatywnego do Konwencji o prawach dziecka w sprawie handlu dziećmi, dziecięcej prostytucji i dziecięcej pornografii. Sprzeciw ten nie stoi na przeszkodzie wejściu w życie Protokołu fakultatywnego w stosunkach między Królestwem Norwegii a Sułtanatem Omanu, bez jego późniejszego skorzystania z tego zastrzeżenia."

______

¹⁾   Protokół nie ma zastosowania do Hongkongu Specjalnego Regionu Administracyjnego Chińskiej Republiki Ludowej, dopóki Rząd Chińskiej Republiki Ludowej nie powiadomi inaczej. Protokół ma zastosowanie do Makao Specjalnego Regionu Administracyjnego Chińskiej Republiki Ludowej.

²⁾   Z wyłączeniem Wysp Owczych i Grenlandii.

³⁾   Konwencję stosuje się do Królestwa w Europie. Od 17 października 2006 r. rozszerzenie stosowania Konwencji wobec Aruby.