OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

z dnia 27 sierpnia 2004 r.

w sprawie mocy obowiązującej Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej, przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 15 listopada 2000 r.

(Dz. U. z dnia 31 stycznia 2005 r.)

Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie ustawy z dnia 19 lipca 2001 r. o ratyfikacji Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej (Dz. U. Nr 90, poz. 994) Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej dnia 2 października 2001 r. ratyfikował wyżej wymienioną konwencję. Dnia 12 listopada 2001 r. złożono u Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych dokument ratyfikacyjny wraz z następującym oświadczeniem: "Stosownie do artykułu 18 ustęp 13, Rzeczpospolita Polska oświadcza, że wyznacza Ministerstwo Sprawiedliwości jako organ centralny właściwy do otrzymywania wniosków o wzajemną pomoc prawną. Rzeczpospolita Polska oświadcza, że językami akceptowanymi stosownie do artykułu 18 ustęp 14 są polski i angielski.".

Zgodnie z art. 38 konwencji, weszła ona w życie w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej i pozostałych Państw-Stron dnia 29 września 2003 r.

1. Jednocześnie podaje się do wiadomości, że następujące państwa złożyły dokumenty ratyfikacyjne, przystąpienia (a) lub zatwierdzenia (A), w podanych niżej datach:

Islamskie Państwo Afganistanu  24 września 2003 r.

Republika Albanii  21 sierpnia 2002 r.

Algierska Republika Ludowo-Demokratyczna  7 października 2002 r.

Antigua i Barbuda  24 lipca 2002 r.

Republika Argentyńska  19 listopada 2002 r.

Republika Armenii  1 lipca 2003 r.

Związek Australijski  27 maja 2004 r.

Republika Azerbejdżanu  30 października 2003 r.

Królestwo Bahrajnu  7 czerwca 2004 r. (a)

Królestwo Belgii  11 sierpnia 2004 r.

Republika Białorusi  25 czerwca 2003 r.

Belize  26 września 2003 r. (a)

Bośnia i Hercegowina  24 kwietnia 2002 r.

Republika Botswany  29 sierpnia 2002 r.

Federacyjna Republika Brazylii  29 stycznia 2004 r.

Republika Bułgarii  5 grudnia 2001 r.

Burkina Faso  15 maja 2002 r.

Chińska Republika Ludowa⁽¹⁾  23 września 2003 r.

Republika Chorwacji  24 stycznia 2003 r.

Wyspy Cooka  2 marca 2004 r. (a)

Republika Cypryjska  24 kwietnia 2003 r.

Królestwo Danii⁽²⁾  30 września 2003 r.

Arabska Republika Egiptu  5 marca 2004 r.

Republika Ekwadoru  17 września 2002 r.

Republika Estońska  10 lutego 2003 r.

Republika Filipin  28 maja 2002 r.

Republika Finlandii  10 lutego 2003 r.

Republika Francuska  29 października 2002 r.

Republika Gambii  5 maja 2003 r.

Grenada  21 maja 2004 r. (a)

Republika Gwatemali  25 września 2003 r.

Republika Gwinei Równikowej  7 lutego 2003 r.

Królestwo Hiszpanii  1 marca 2002 r.

Republika Hondurasu  2 grudnia 2003 r.

Jamajka  29 września 2003 r.

Kanada  13 maja 2002 r.

Republika Kenii  16 czerwca 2004 r. (a)

Republika Kirgiska  2 października 2003 r.

Saint Kitts i Nevis  21 maja 2004 r.

Republika Kolumbii  4 sierpnia 2004 r.

Związek Komorów  25 września 2003 r. (a)

Republika Kostaryki  24 lipca 2003 r.

Laotańska Republika Ludowo-Demokratyczna  26 września 2003 r. (a)

Królestwo Lesotho  24 września 2003 r.

Wielka Libijska Arabska Dżamahirija Ludowo-Socjalistyczna  18 czerwca 2004 r.

Republika Litewska  9 maja 2002 r.

Republika Łotewska  7 grudnia 2001 r.

Republika Mali  12 kwietnia 2002 r.

Republika Malty  24 września 2003 r.

Królestwo Marokańskie  19 września 2002 r.

Republika Mauritiusu  21 kwietnia 2003 r.

Meksykańskie Stany Zjednoczone  4 marca 2003 r.

Sfederowane Stany Mikronezji  24 maja 2004 r. (a)

Księstwo Monako  5 czerwca 2001 r.

Związek Myanmar  30 marca 2004 r.

Republika Namibii  16 sierpnia 2002 r.

Królestwo Niderlandów⁽³⁾  26 maja 2004 r.

Federalna Republika Nigerii  28 czerwca 2001 r.

Republika Nikaragui  9 września 2002 r.

Królestwo Norwegii  23 września 2003 r.

Nowa Zelandia⁽⁴⁾  19 lipca 2002 r.

Republika Peru  23 stycznia 2002 r.

Republika Portugalska  10 maja 2004 r.

Republika Południowej Afryki  20 lutego 2004 r.

Federacja Rosyjska  26 maja 2004 r.

Rumunia  4 grudnia 2002 r.

Republika Rwandy  26 września 2003 r.

Republika Salwadoru  18 marca 2004 r.

Republika Senegalu  27 października 2003 r.

Serbia i Czarnogóra  6 września 2001 r.

Republika Seszeli  22 kwietnia 2003 r.

Republika Słowacka  3 grudnia 2003 r.

Republika Słowenii  21 maja 2004 r.

Królestwo Szwecji  30 kwietnia 2004 r.

Republika Tadżykistanu  8 lipca 2002 r.

Republika Togijska  2 lipca 2004 r.

Republika Tunezyjska  19 czerwca 2003 r.

Republika Turcji  25 marca 2003 r.

Ukraina  21 maja 2004 r.

Republika Uzbekistanu  9 grudnia 2003 r.

Boliwariańska Republika Wenezueli  13 maja 2002 r.

Wspólnota Europejska  21 maja 2004 r. (A)

Republika Zielonego Przylądka  15 lipca 2004 r.

2. Wymienione niżej państwa złożyły następujące oświadczenia i zastrzeżenia do Konwencji:

Algierska Republika Ludowo-Demokratyczna 

Zastrzeżenie:

Rząd Algierskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej nie uważa się za związany postanowieniami artykułu 35 ustęp 2 niniejszej konwencji, które przewidują, że wszelkie spory pomiędzy dwoma lub więcej państwami, dotyczące interpretacji lub stosowania tej konwencji, które nie zostały rozwiązane w drodze negocjacji, powinny być przekazane do arbitrażu lub do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, na żądanie którejkolwiek ze stron sporu.

Rząd Algierskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej uważa, że żaden tego rodzaju spór nie może być przekazany do arbitrażu lub do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości bez zgody wszystkich stron sporu.

Oświadczenie:

Ratyfikacja niniejszej konwencji przez Algierską Republikę Ludowo-Demokratyczną w żadnym wypadku nie oznacza uznania Państwa Izrael.

Niniejsza ratyfikacja nie może być postrzegana jako prowadząca do ustanowienia jakichkolwiek stosunków z Państwem Izrael.

Republika Azerbejdżanu 

Oświadczenie:

"Republika Azerbejdżańska oświadcza, że nie jest w stanie zapewnić stosowania postanowień konwencji na terytoriach okupowanych przez Republikę Armenii do czasu, aż terytoria te zostaną wyzwolone spod tej okupacji.".

Zastrzeżenie:

"Zgodnie z artykułem 35 ustęp 3 Konwencji, Republika Azerbejdżańska oświadcza, że nie uważa się za związaną artykułem 35 ustęp 2.".

Królestwo Bahrajnu 

Zastrzeżenie:

"... Królestwo Bahrajnu nie uważa się za związane artykułem 35 ustęp 2 konwencji.".

Republika Białorusi 

Oświadczenie:

"Republika Białorusi uznaje wprowadzenie postanowień artykułu 10 konwencji w stopniu, w jakim nie będą one sprzeczne z jej krajowym ustawodawstwem.

Republika Białorusi, zgodnie z artykułem 16 konwencji, będzie wykorzystywać konwencję za podstawę do współpracy w zakresie ekstradycji z innymi państwami - członkami konwencji.".

Królestwo Belgii 

Przy podpisaniu:

Oświadczenie:

Wspólnoty francusko-, flamandzko- i niemieckojęzyczne oraz Regiony Walonii, Flandrii i stolica Bruksela również są związane poniższym podpisem.

Belize 

Zastrzeżenie:

"Rząd Belize nie uważa się za związany postanowieniami artykułu 35 ustęp 2 niniejszej konwencji, które przewidują, że wszelkie spory pomiędzy dwoma lub więcej państwami dotyczące interpretacji lub stosowania niniejszej konwencji, które nie zostały rozwiązane w drodze negocjacji, powinny być przekazane do arbitrażu lub do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, na żądanie którejkolwiek ze stron sporu.".

Oświadczenie:

"[Rząd Belize] oświadcza, że nie będzie traktował niniejszej konwencji jako podstawy prawnej do współpracy w zakresie ekstradycji z innymi Państwami-Stronami niniejszej konwencji; ...".

Chińska Republika Ludowa 

Zastrzeżenie:

Chińska Republika Ludowa składa zastrzeżenie do artykułu 35 ustęp 2 konwencji i nie jest związana postanowieniami artykułu 35 ustęp 2.

Arabska Republika Egiptu 

Przy podpisaniu:

Oświadczenie:

Arabska Republika Egiptu oświadcza, że nie uważa się za związaną jej (konwencji) artykułem 35 ustęp 2.

Republika Ekwadoru 

Zastrzeżenie:

W związku z artykułem 10 Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej, Rząd Republiki Ekwadoru wskazuje, że pojęcie odpowiedzialności karnej osób prawnych nie jest aktualnie ujęte w ustawodawstwie ekwadorskim. W przypadku postępów w ustawodawstwie w tej materii, zastrzeżenie zostanie wycofane.

Korzystając z uprawnień, o których mowa w artykule 35 ustęp 3 konwencji, Rząd Republiki Ekwadoru składa zastrzeżenie odnośnie do artykułu 35 ustęp 2, dotyczącego rozstrzygania sporów.

Laotańska Republika Ludowo-Demokratyczna 

Zastrzeżenie:

"Zgodnie z artykułem 35 ustęp 3 Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej, Laotańska Republika Ludowo-Demokratyczna nie uważa się za związaną artykułem 35 ustęp 2 niniejszej konwencji. Laotańska Republika Ludowo-Demokratyczna oświadcza, że dla przekazania sporu dotyczącego interpretacji i stosowania niniejszej konwencji do arbitrażu lub do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, konieczna jest zgoda wszystkich stron zaangażowanych w spór.".

Republika Litewska 

Oświadczenie:

"... zgodnie z artykułem 13 ustęp 6 konwencji, Sejm Republiki Litewskiej oświadcza, że Republika Litewska będzie uznawać konwencję za konieczną i wystarczającą podstawę traktatową do podejmowania środków odnoszących się do artykułu 13 ustęp 1 i 2 tej konwencji;

... Odnośnie do artykułu 35 ustęp 3 konwencji, Sejm Republiki Litewskiej oświadcza, że Republika Litewska nie uważa się za związaną postanowieniami artykułu 35 ustęp 2, który stanowi, że każdy spór dotyczący interpretacji lub stosowania konwencji będzie przekazany do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości.".

Republika Mauritiusu 

Oświadczenia:

"OŚWIADCZA, że będzie uznawała tę konwencję za podstawę prawną do współpracy w zakresie ekstradycji z innymi Państwami-Stronami tej konwencji;

PONADTO, oświadcza, że centralną władzą wyznaczoną dla celów artykułu 20 ustęp 13 wyżej wspomnianej konwencji jest Biuro Ministra Sprawiedliwości, a językami przyjętymi w Republice Mauritiusa dla celów artykułu 20 ustęp 14 są angielski i francuski.".

Sfederowane Stany Mikronezji 

Zastrzeżenie:

"... z zastrzeżeniem, że Rząd SSM nie będzie uważał się za związany artykułem 35 ustęp 2 konwencji; ...".

Związek Myanmar 

Zastrzeżenia:

"Rząd Związku Myanmar pragnie złożyć zastrzeżenie do artykułu 16 dotyczącego ekstradycji i nie uważa się za związany nim.

Rząd pragnie następnie złożyć zastrzeżenie do artykułu 35 i nie uważa się za związany obowiązkiem przekazania sporów dotyczących interpretacji lub stosowania tej konwencji do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości.".

Republika Nikaragui 

Przy podpisaniu:

Oświadczenie:

Republika Nikaragui oświadcza, że środki, jakie okażą się konieczne w celu harmonizacji konwencji i prawa wewnętrznego, będą rezultatem obecnego lub będącego przebiegać w przyszłości procesu przeglądu ustawodawstwa karnego w Republice Nikaragui. Ponadto Republika Nikaragui zastrzega sobie, w momencie składania dokumentu ratyfikacji niniejszej konwencji, prawo powołania się, zgodnie z ogólnymi zasadami prawa międzynarodowego, na artykuł 19 Konwencji wiedeńskiej o prawie traktatów z dnia 23 maja 1969 r.

Republika Południowej Afryki 

Zastrzeżenie:

"TYM SAMYM, do czasu podjęcia przez Rząd Republiki Południowej Afryki decyzji dotyczącej obowiązkowej jurysdykcji Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, Rząd Republiki nie uważa się za związany artykułem 35 (2) konwencji, który przewiduje obowiązkową jurysdykcję Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w przypadku różnic powstałych przy interpretacji lub stosowaniu konwencji. Republika przyłączy się do stanowiska, że dla przedłożenia danego sporu do rozstrzygnięcia przez Międzynarodowy Trybunał, w każdym indywidualnym przypadku, wymagana jest zgoda wszystkich stron sporu.".

Federacja Rosyjska 

Oświadczenia:

Federacja Rosyjska, zgodnie z artykułem 13 ustęp 6 konwencji, oświadcza, że na zasadzie wzajemności będzie uważała konwencję za konieczną i wystarczającą podstawę traktatową do podejmowania środków, do których odnosi się artykuł 13 ustęp 1 i 2 konwencji;

Federacja Rosyjska będzie posiadała jurysdykcję co do przestępstw ustanowionych zgodnie z artykułami 5, 6, 8 i 23 konwencji w przypadkach przewidzianych w artykule 15 ustęp 1 i 3 konwencji;

Federacja Rosyjska uważa, że postanowienia artykułu 16 ustęp 14 konwencji muszą być stosowane w taki sposób, aby zapewnić nieuchronność odpowiedzialności za popełnienie przestępstw pozostających w zakresie konwencji, bez szkody dla skuteczności międzynarodowej współpracy w dziedzinach ekstradycji i pomocy prawnej;

Federacja Rosyjska, na podstawie artykułu 18 ustęp 7 konwencji, oświadcza, że na zasadzie wzajemności będzie stosowała artykuł 18 ustępy od 9 do 29 zamiast odnośnych postanowień jakichkolwiek traktatów o wzajemnej pomocy prawnej zawartych przez Federację Rosyjską z innym Państwem-Stroną konwencji, jeśli, w opinii władzy centralnej Federacji Rosyjskiej, ułatwi to współpracę;

Federacja Rosyjska oświadcza, że zgodnie z artykułem 27 ustęp 2 konwencji będzie uważać konwencję za podstawę do wzajemnej współpracy we wdrażaniu prawa odnośnie do przestępstw objętych konwencją, pod warunkiem że taka współpraca nie będzie zawierała prowadzenia dochodzeń lub innych działań proceduralnych na terytorium Federacji Rosyjskiej.

Republika Słowacka 

Oświadczenie:

"Odnośnie do artykułu 6 ustęp 2 (d) i artykułu 13 ustęp 5, właściwą władzą, która będzie dostarczać kopie praw i przepisów Republiki Słowackiej, które nadają skuteczność tym ustępom, i wszelkich następnych zmian do tych praw i przepisów lub ich opis do Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych, będzie Minister Sprawiedliwości Republiki Słowackiej.".

Republika Tunezyjska 

Zastrzeżenie:

Ratyfikując Konwencję Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej, przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 15 listopada 2000 r., Rząd Republiki Tunezji oświadcza, że nie uważa się za związany postanowieniami artykułu 35 ustęp 2 konwencji i podkreśla, że spory dotyczące interpretacji lub stosowania tej konwencji nie mogą być przekazane do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, jeśli nie będzie co do tego zgody wśród wszystkich zainteresowanych stron.

Ukraina 

Zastrzeżenia i oświadczenia:

Najwyższa Rada Ukrainy oświadcza, że ratyfikowała następujące dokumenty:

1.   Konwencję Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej (zwaną dalej Konwencją), podpisaną przez Ukrainę w Palermo dnia 12 grudnia 2000 r., z następującymi zastrzeżeniami i oświadczeniami:

do artykułu 13 ustęp 6:

Konwencja będzie stosowana tylko w przedmiocie przestrzegania zasad konstytucyjnych i fundamentalnych podstaw systemu prawnego Ukrainy;

do artykułu 2 ustęp b:

Pojęcie "poważne przestępstwo" odpowiada pojęciu "ciężkie przestępstwo" i "szczególnie ciężkie przestępstwo" w ukraińskim prawie karnym. Ciężkie przestępstwo oznacza przestępstwo, za które prawo przewiduje taki rodzaj kary, jak kara pozbawienia wolności na co najmniej pięć lat, lecz nieprzekraczająca dziesięciu lat (Artykuł 12 ustęp 4 Kodeksu Karnego Ukrainy), natomiast szczególnie ciężkie przestępstwo oznacza przestępstwo, za które prawo przewiduje taki rodzaj kary, jak kara pozbawienia wolności na więcej niż dziesięć lat lub kara dożywotniego pozbawienia wolności (Artykuł 12 ustęp 5 Kodeksu Karnego Ukrainy).

Republika Uzbekistanu 

Zastrzeżenie:

Republika Uzbekistanu nie uważa się za związaną postanowieniami artykułu 35 ustęp 2 tej konwencji.

Oświadczenie:

Informacja dotycząca artykułu 2 ustęp (a) konwencji

Na podstawie artykułu 29, dział 4 Kodeksu Karnego Republiki Uzbekistanu, przyjętego ustawą z dnia 22 września 1994 r., za zorganizowaną grupę uważa się grupę dwóch lub więcej osób utworzoną wcześniej dla celów wspólnych działań przestępczych.

Informacja dotycząca artykułu 2 ustęp (b) konwencji

Na podstawie artykułu 15 Kodeksu Karnego Republiki Uzbekistanu, przestępstwa dzielą się, według ich natury i stopnia zagrożenia, jakie stwarzają dla społeczeństwa, na: przestępstwa niestwarzające wielkiego zagrożenia dla społeczeństwa, lżejsze, ciężkie i szczególnie ciężkie przestępstwa.

Przestępstwami, które nie stwarzają wielkiego zagrożenia dla społeczeństwa, są przestępstwa umyślne, za które grozi kara pozbawienia wolności na nie więcej niż trzy lata i przestępstwa popełnione poprzez zaniedbanie i za które grozi kara pozbawienia wolności na nie więcej niż pięć lat. Lżejszymi przestępstwami są przestępstwa umyślne, za które grozi kara pozbawienia wolności na więcej niż trzy lata, ale nieprzekraczająca pięć lat, i przestępstwa popełnione poprzez zaniedbanie i za które grozi kara pozbawienia wolności na więcej niż pięć lat.

Ciężkimi przestępstwami są przestępstwa umyślne, za które grozi kara pozbawienia wolności na więcej niż 5 lat, ale nieprzekraczająca 10 lat.

Szczególnie ciężkimi przestępstwami są przestępstwa umyślne, za które grozi kara pozbawienia wolności na więcej niż 10 lat lub kara śmierci.

Informacja dotycząca artykułu 2 litera (g) konwencji

W związku z ustawą Republiki Uzbekistanu z dnia 29 sierpnia 2001 r., konfiskata majątku jako forma kary została usunięta z Kodeksu karnego.

Artykuł 284 Kodeksu Postępowania Karnego Republiki Uzbekistanu przewiduje, że majątek będący przedmiotem przestępstwa stanie się, na podstawie orzeczenia sądu, własnością państwa, chyba że ma on wrócić do poprzedniego właściciela.

Informacja dotycząca artykułu 7 konwencji

Na podstawie artykułu 38 ustawy Republiki Uzbekistanu z dnia 25 kwietnia 1996 r. o bankach i działalności banków, informacje o transakcjach i kontach należących do osób fizycznych i prawnych mogą być przekazywane klientom i organizacjom, prokuratorom, sądom i organom prowadzącym wstępne śledztwa i dochodzenia:

(a)  informacje o transakcjach i kontach należących do osób prawnych i innych organizacji mogą być przekazywane tymże organizacjom, prokuratorom, sądom i organom prowadzącym wstępne śledztwa i dochodzenia, jeśli zostało wszczęte postępowanie karne;

(b)  informacje o kontach i depozytach należących do osób fizycznych mogą być przekazywane tymże klientom, jak też ich przedstawicielom prawnym oraz, pod warunkiem że takie informacje mają związek ze sprawami przez nie prowadzonymi, sądom i organom prowadzącym wstępne śledztwa i dochodzenia, jeśli środki finansowe i inne aktywa klienta na koncie lub w depozycie mogą być poddane zajęciu, jeśli kara sądowa jest wykonywana lub jeśli majątek został skonfiskowany.

Informacja dotycząca artykułu 10 konwencji

Ustawodawstwo Republiki Uzbekistanu nie przewiduje odpowiedzialności karnej ani administracyjnej w stosunku do osób prawnych.

Wspólnota Europejska 

Oświadczenie:

"Artykuł 36 (3) Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej przewiduje, że dokumenty ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia regionalnej organizacji integracji gospodarczej powinny zawierać oświadczenie o zakresie jej kompetencji.

Wspólnota wskazuje, że ma kompetencję odnośnie do stopniowego ustanawiania rynku wewnętrznego obejmującego obszar bez granic wewnętrznych, w którym zapewniona jest swoboda przemieszczania się dóbr i usług zgodnie z postanowieniami Traktatu o utworzeniu Wspólnoty Europejskiej. Dla tego celu Wspólnota przyjęła środki do zwalczania prania brudnych pieniędzy. Obecnie nie obejmują one jednak środków dotyczących współpracy pomiędzy Jednostkami Wywiadu Skarbowego, wykrywania i monitoringu przemieszczania się środków pieniężnych przez granice pomiędzy Państwami członkowskimi lub współpracy między władzami sądowymi i organami stosującymi prawo. Wspólnota przyjęła także środki zmierzające do zapewnienia przejrzystości i równego dostępu wszystkich kandydatów do publicznych kontraktów i usług rynkowych, które przyczyniają się do zapobiegania korupcji. W przypadku gdy Wspólnota przyjęła środki, sama powinna podjąć wewnętrzne działania z państwami trzecimi lub właściwymi organizacjami międzynarodowymi, które wpłyną na te środki lub zmienią ich zakres. Kompetencje te odnoszą się do artykułów 7, 9 i 31 (2) (c) konwencji. Ponadto polityka Wspólnoty w zakresie rozwoju współpracy uzupełnia politykę prowadzoną przez Państwa członkowskie i zawiera postanowienia dotyczące zwalczania korupcji. Kompetencja ta odnosi się do artykułu 30 konwencji. Ponadto Wspólnota uważa się za związaną innymi postanowieniami konwencji w zakresie związanym ze stosowaniem artykułów 7, 9, 30 i 31 (2) (c), w szczególności artykułów dotyczących celów i definicji oraz postanowień końcowych.

Zakres i wykonywanie kompetencji Wspólnoty są, ze swej istoty, przedmiotem ciągłego rozwoju i Wspólnota uzupełni lub zmieni to oświadczenie w razie konieczności, zgodnie z artykułem 36 konwencji.

Konwencja Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej będzie miała zastosowanie, zgodnie z kompetencją Wspólnoty, do terytoriów, na których stosowany jest Traktat o utworzeniu Wspólnoty Europejskiej i na warunkach określonych w tym Traktacie, w szczególności jego artykułu 299.

Zgodnie z artykułem 299, oświadczenie to nie ma zastosowania do terytoriów Państw członkowskich, w których wspomniany Traktat nie jest stosowany i nie narusza tych aktów prawnych lub stanowisk, które mogą być przyjęte na podstawie konwencji przez Państwa członkowskie uważane za podjęte na rzecz i w interesie tych terytoriów.".

Oświadczenie:

"W nawiązaniu do artykułu 35 ustęp 2, Wspólnota wskazuje, że zgodnie z artykułem 34 ustęp 1 Statutu Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości tylko państwa mogą być stronami przed Trybunałem. Dlatego, na podstawie artykułu 35 ustęp 2 konwencji, w sporach angażujących wspólnotę stosowane będzie tylko rozstrzyganie sporów w drodze arbitrażu.".

3. Wymienione niżej państwa złożyły następujące notyfikacje na podstawie artykułów 5 (3), 16 (5), 18 (13) i 31 (6) Konwencji:

Republika Armenii 

"Artykuł 5

Stosownie do artykułu 5 ustęp 3 Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej, przyjętej w Nowym Jorku dnia 15 listopada 2000 r. (dalej zwanej Konwencją), Republika Armenii oświadcza, że jej Kodeks Karny (rozdział 7, w szczególności artykuł 41 Kodeksu) reguluje wszystkie poważne przestępstwa związane ze zorganizowanymi grupami przestępczymi, o których mowa w artykule 5 ustęp 1 (a) (i) Konwencji.

Artykuł 16

Stosownie do artykułu 16 ustęp 5 Konwencji, Republika Armenii oświadcza, że będzie uznawać Konwencję za podstawę prawną do współpracy w zakresie ekstradycji z innymi Państwami-Stronami Konwencji.

Jednakże jednocześnie Republika Armenii oświadcza, że będzie stosować Konwencję w stosunkach z Państwami-Stronami Europejskiej konwencji o ekstradycji, sporządzonej w Paryżu dnia 13 grudnia 1957 r., zakładając, że Konwencja uzupełnia i ułatwia stosowanie postanowień Europejskiej Konwencji o ekstradycji.

Artykuł 18

Stosownie do artykułu 18 ustęp 3 Konwencji, Republika Armenii wyznacza następujące organy centralne właściwe do przyjmowania wniosków o wzajemną pomoc prawną:

a)  w sprawach będących na etapie postępowania przygotowawczego:

-   Biuro Prokuratora Generalnego Republiki Armenii,

b)  w sprawach będących na etapie postępowania sądowego lub związanych z wykonaniem orzeczenia:

-   Ministerstwo Sprawiedliwości Republiki Armenii.

Stosownie do artykułu 18 ustęp 14 Konwencji, Republika Armenii oświadcza, że językami akceptowanymi są armeński, angielski lub rosyjski."

Związek Australijski 

"2 lipca 2004 r.

Związek Australijski ma dodatkowy zaszczyt zauważyć, że na podstawie artykułu 5 (3) Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej Związek Australijski jest zobowiązany do poinformowania Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, czy jego prawo działa w sposób przewidziany w tym ustępie. Zgodnie z tym obowiązkiem, Stałe Przedstawicielstwo Związku Australijskiego wskazuje, że prawo Związku Australijskiego wymaga zredagowania przepisu uzupełniającego do umowy o przestępstwie spiskowania.

Stałe Przedstawicielstwo Związku Australijskiego wskazuje również, że właściwym organem australijskim do kontaktu dla celów określonych w artykułach 18 i 31 Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej jest:

Departament Prokuratora Generalnego

(Zastępca Sekretarza, Wydział Przestępczości Międzynarodowej)

Robert Garran Offices

National Circuit

BARTON ACT 2602

ZWIĄZEK AUSTRALIJSKI

Związek Australijski zauważa ponadto, że od Związku Australijskiego nie wymaga się notyfikacji na podstawie artykułu 16 (5) Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej, gdyż australijskie prawo dotyczące ekstradycji nie działa w sposób przewidziany w tym artykule."

Republika Azerbejdżanu 

"Zgodnie z artykułem 16 ustęp 5 konwencji, Republika Azerbejdżańska oświadcza, że będzie uznawać konwencję za podstawę prawną do współpracy w zakresie ekstradycji z innymi Państwami-Stronami konwencji.

Zgodnie z artykułem 18 ustęp 13 konwencji, Republika Azerbejdżańska oświadcza, że wyznacza Ministerstwo Sprawiedliwości Republiki Azerbejdżańskiej jako centralny organ, który będzie odpowiedzialny i uprawniony do przyjmowania wniosków o wzajemną pomoc prawną, jak również do ich wykonywania lub przekazywania właściwym organom do wykonania.

Zgodnie z artykułem 18 ustęp 14 konwencji, Republika Azerbejdżańska oświadcza, że wnioski i dokumenty uzupełniające powinny być przedkładane w języku rosyjskim lub angielskim jako językach oficjalnych ONZ i powinno być do nich załączone tłumaczenie na język azerski.

Zgodnie z artykułem 31 ustęp 6 konwencji, Republika Azerbejdżańska oświadcza, że następujący organ może pomagać innym Państwom-Stronom w rozwijaniu środków mających na celu zapobieganie międzynarodowej przestępczości zorganizowanej:

Ministerstwo Spraw Wewnętrznych Republiki Azerbejdżańskiej, H. Hajiev, st. 7, Baku, Republika Azerbejdżańska."

Belize 

"[Rząd Belize] oświadcza, że będzie uznawał tę konwencję za podstawę prawną do współpracy w zakresie ekstradycji z innymi Państwami-Stronami tej konwencji;

[Rząd Belize] oświadcza następnie, że centralnym organem wyznaczonym dla celów artykułu 18 ustęp 13 wyżej wspomnianej konwencji jest Biuro Prokuratora Generalnego, językiem zaś akceptowanym przez Belize dla celów artykułu 18 ustęp 14 jest angielski."

Republika Białorusi 

"Republika Białorusi, zgodnie z artykułem 16 konwencji, będzie uznawała konwencję za podstawę prawną do współpracy w zakresie ekstradycji z innymi państwami-członkami konwencji."

Republika Botswany 

"Rząd Republiki Botswany niniejszym zawiadamia Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych, że stosownie do:

a)  artykułu 16 ustęp 5 (a) Rząd Republiki Botswany nie będzie uznawał tej konwencji za podstawę prawną do współpracy w zakresie ekstradycji z innymi Państwami-Stronami tej konwencji;

b)  artykułu 18 ustęp 13 Rząd Republiki Botswany wyznacza Prokuratora Generalnego Republiki Botswany jako centralny organ, który będzie odpowiedzialny i uprawniony do przyjmowania wniosków o wzajemną pomoc prawną, jak również do ich wykonywania lub przekazywania właściwym organom do wykonania;

c)  artykułu 18 ustęp 14 angielski jest językiem akceptowanym przez Rząd Republiki Botswany;

d)  artykułu 31 ustęp 6 następujące organy mogą pomagać innym Państwom-Stronom w rozwijaniu środków mających na celu zapobieganie międzynarodowej przestępczości zorganizowanej:

i)   Komisarz Policji

Komenda Główna Policji Republiki Botswany

Government Enclave

Private Bag 0012

Gaborone, Republika Botswany

ii)  Prokurator Generalny Republiki Botswany

Izba Prokuratury Generalnej

Government Enclave

Private Bag 009

Gaborone, Republika Botswany."

Wyspy Cooka 

"Zgodnie z postanowieniami artykułu 18 ustęp 13 Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej, Rząd Wysp Cooka oświadcza, że Prokurator Generalny Wysp Cooka jest wyznaczony przez Rząd Wysp Cooka jako centralny organ, który będzie odpowiedzialny i uprawniony do przyjmowania wniosków o wzajemną pomoc prawną,

ORAZ, stosownie do artykułu 18 ustęp 14 Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej, że język angielski jest wyznaczony przez Rząd Wysp Cooka jako język akceptowany do sporządzania wniosków o wzajemną pomoc prawną."

Królestwo Danii 

"Zgodnie z artykułem 18 (13) konwencji, Królestwo Danii oświadcza, że centralnym organem właściwym do przyjmowania wniosków o wzajemną pomoc prawną jest Ministerstwo Sprawiedliwości.

Adres: Justitsministeriet, Det Internationale Kontor,

Slotsholmsgade 10,

DK-1216 Kopenhaga K, tel. + 45 33 92 33 40,

Fax: + 45 33 93 35 10, email: [email protected].

Zgodnie z artykułem 18 (14) konwencji, Królestwo Danii oświadcza, że będzie przyjmowało wnioski w następujących językach: duńskim, szwedzkim, norweskim, angielskim, francuskim i niemieckim."

Republika Ekwadoru 

Dla celów Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej, Rząd Republiki Ekwadoru wyznacza Biuro Prokuratora Publicznego jako ekwadorski organ centralny (zgodnie z artykułem 18 ustęp 13).

Republika Estońska 

"... Zgromadzenie Ustawodawcze Republiki Estońskiej, ratyfikując konwencję, złożyło następujące oświadczenia:

  1)   odnośnie do artykułu 5 ustęp 3 konwencji, Republika Estońska oświadcza, że na podstawie swojego ustawodawstwa uznaje ona czyn przewidziany w artykule 5 ustęp 1 (a) (i) za przestępstwo;

  2)   odnośnie do artykułu 16 ustęp 5 konwencji, Republika Estońska oświadcza, że będzie uznawała tę Konwencję za podstawę prawną do współpracy w zakresie ekstradycji z innymi Państwami-Stronami tej konwencji;

  3)   odnośnie do artykułu 18 ustęp 13 konwencji, Republika Estońska wyznacza Ministerstwo Sprawiedliwości jako organ centralny przyjmujący wnioski o wzajemną pomoc prawną;

  4)   odnośnie do artykułu 18 ustęp 14 konwencji, Republika Estońska oświadcza, że akceptowanymi językami są estoński i angielski."

Laotańska Republika Ludowo-Demokratyczna 

"1. Zgodnie z artykułem 16 ustęp 5 (a) Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej, Laotańska Republika Ludowo-Demokratyczna nie uznaje tej konwencji za podstawę prawną do współpracy w zakresie ekstradycji z innymi Państwami-Stronami tej konwencji.

2. Zgodnie z artykułem 18 ustęp 13, Rząd Laotańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej wyznacza Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego jako organ centralny i Ministerstwo Spraw Zagranicznych jako zmienny organ centralny, który będzie odpowiedzialny i uprawniony do przyjmowania wniosków o wzajemną pomoc prawną jak również do ich wykonywania lub przekazywania właściwym organom do wykonania.

3. Zgodnie z artykułem 18 ustęp 14, oprócz języka laotańskiego, język angielski jest akceptowany przez Rząd Laotańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej."

Królestwo Lesotho 

"1. System prawny istniejący w Królestwie Lesotho wymaga zaangażowania zorganizowanej grupy przestępczej dla zaistnienia przestępstw ustanowionych zgodnie z artykułem 5 (1) (a) (i) i następnie wymaga podjęcia czynu dla realizacji porozumienia dla zaistnienia przestępstw ustanowionych zgodnie z artykułem 5 (1) (a) (i) konwencji.

2. W odpowiedzi na artykuł 16 (5) konwencji, w Królestwie Lesotho ekstradycja jest uwarunkowana istnieniem traktatu.

3. W odpowiedzi na artykuł 18 (3) konwencji w Królestwie Lasotho Urząd Prokuratora Generalnego będzie wyznaczonym organem centralnym z odpowiedzialnością i uprawnieniem do przyjmowania wniosków o wzajemną pomoc prawną.

4. W odpowiedzi na artykuł 18 (4) konwencji język angielski jest akceptowany na potrzeby wniosków o wzajemną pomoc prawną."

Republika Litewska 

"... odnośnie do artykułu 18 ustęp 13 konwencji, Sejm Republiki Litewskiej oświadcza, że Ministerstwo Sprawiedliwości Republiki Litewskiej i Urząd Prokuratora Generalnego przy Sądzie Najwyższym Republiki Litewskiej będą wyznaczone jako organy centralne do przyjmowania wniosków o wzajemną pomoc prawną;

... odnośnie do artykułu 18 ustęp 14 konwencji, Sejm Republiki Litewskiej oświadcza, że wnioski o wzajemną pomoc prawną i dokumenty ich dotyczące, które będą przedkładane Republice Litewskiej, powinny być zaopatrzone w odpowiednie tłumaczenia na język angielski, rosyjski lub litewski, jeśli wyżej wymienione dokumenty nie są w jednym z tych języków;

... odnośnie do artykułu 16 ustęp 5 konwencji, Sejm Republiki Litewskiej oświadcza, że Republika Litewska będzie uznawać tę konwencję za podstawę prawną do współpracy w zakresie ekstradycji z innymi Państwami-Stronami konwencji; jednakże Republika Litewska w żadnym wypadku nie uzna tej konwencji za podstawę prawną do współpracy w zakresie ekstradycji obywateli litewskich, zgodnie z tym co postanowiono w Konstytucji Republiki Litewskiej."

Republika Łotewska 

"Oświadczenie

Zgodnie z artykułem 5 ustęp 3 Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej, przyjętej w Nowym Jorku dnia 15 listopada 2000 r., Republika Łotewska oświadcza, że jej prawo wewnętrzne dla zaistnienia przestępstw określonych zgodnie z artykułem 5 ustęp 1 (a) (i) wymaga podjęcia czynu dla realizacji porozumienia."

"Oświadczenie

Zgodnie z artykułem 16 ustęp 5 Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej, przyjętej w Nowym Jorku dnia 15 listopada 2000 r., Republika Łotewska oświadcza, że uznaje konwencję za podstawę prawną do współpracy w zakresie ekstradycji z innymi Państwami-Stronami tej konwencji."

"Oświadczenie

Zgodnie z artykułem 18 ustęp 13 Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej, przyjętej w Nowym Jorku dnia 15 listopada 2000 r., Republika Łotewska oświadcza, że wyznaczonymi organami są:

  1)   Biuro Prokuratora Generalnego - podczas postępowania przygotowawczego

O. Kalpaka blvd. 6, Ryga, LV-1801, Republika Łotewska

Tel.: +371 704 4400

Fax: +371 704 4449

E-mail: [email protected],

  2)   Ministerstwo Sprawiedliwości - podczas procesu Brivibas blvd. 36, Ryga, LV-1536, Republika Łotewska

Tel.: +371 703 6801, 703 6716

Fax: +371 721 0823, 728 5575

E-mail: [email protected]"

"Oświadczenie

Zgodnie z artykułem 18 ustęp 14 Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej, przyjętej w Nowym Jorku dnia 15 listopada 2000 r., Republika Łotewska oświadcza, że akceptowanym językiem jest angielski albo łotewski."

Republika Malty 

11 grudnia 2003 r.

"... Rząd Republiki Malty pragnie zgłosić następujące oświadczenia:

Artykuł 16 ustęp 5 (a)

Odnośnie do artykułu 16 ustęp 5 (a) konwencji, Republika Malty oświadcza, że będzie uznawała Konwencję Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej za podstawę prawną do współpracy w zakresie ekstradycji z innymi Państwami-Stronami konwencji.

Artykuł 18 ustęp 13

Odnośnie do artykułu 18 ustęp 13 konwencji, Republika Malty wyznacza Prokuratora Generalnego Republiki Malty jako organ centralny do przyjmowania wniosków o wzajemną pomoc prawną.

Artykuł 18 ustęp 14

Odnośnie do artykułu 18 ustęp 14 konwencji, Republika Malty oświadcza, że akceptowanymi językami są maltański i angielski."

Republika Mauritiusu 

"OŚWIADCZA, że będzie uznawała tę konwencję za podstawę prawną do współpracy w zakresie ekstradycji z innymi Państwami-Stronami tej konwencji;

PONADTO, oświadcza, że organem centralnym wyznaczonym na potrzeby artykułu 18 ustęp 13 wyżej wspomnianej konwencji jest Urząd Prokuratora Generalnego, akceptowanymi zaś językami przez Republikę Mauritiusa dla celów artykułu (18) ustęp 14 są angielski i francuski."

Meksykańskie Stany Zjednoczone 

Artykuł 5 (3) - Meksykańskie Stany Zjednoczone chcą oświadczyć, że w penalizacji przestępstw określonych zgodnie z artykułem 5 ustęp 1 (a) (i) prawo wewnętrzne Państwa Meksykańskiego zawiera wszystkie poważne przestępstwa związane z udziałem w zorganizowanej grupie przestępczej. Penalizacja wejścia w porozumienie z jedną lub większą liczbą osób w celu popełnienia poważnego przestępstwa, związanego bezpośrednio lub pośrednio z uzyskaniem korzyści finansowej lub innej korzyści materialnej, obejmuje udział zorganizowanej grupy przestępczej w przestępstwie zorganizowanym, o którym mowa w artykule 2 Aktu Federalnego dla zwalczania przestępstw zorganizowanych, o tyle, o ile jest on związany z przestępstwami, do których odnosi się wspomniany artykuł. Przestępstwo związku przestępczego, przewidzianego w artykule 164 Federalnego Kodeksu karnego, ma zastosowanie o tyle, o ile odnosi się do innych poważnych przestępstw uregulowanych w konwencji.

Artykuł 16 ustęp 5 (a) - Państwo Meksykańskie będzie uznawało konwencję za podstawę prawną do współpracy w zakresie ekstradycji w stosunkach z tymi Państwami-Stronami, z którymi nie zawarło traktatów regulujących tę dziedzinę.

Artykuł 18 ustęp 13 - Biuro Prokuratora Generalnego Republiki jest wyznaczone jako organ centralny w sprawach wniosków o wzajemną pomoc prawną.

Artykuł 18 ustęp 14 - wnioski o wzajemną pomoc prawną będą przedkładane w języku hiszpańskim. Wnioski mogą być również przedkładane w języku wnioskującego państwa, pod warunkiem że będzie do nich załączone tłumaczenie na język hiszpański.

Królestwo Niderlandów 

"W związku z artykułem 16 ustęp 5 (a) Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej, przyjętej w Nowym Jorku dnia 15 listopada 2000 r., Królestwo Niderlandów oświadcza, że będzie uznawało tę konwencję za podstawę prawną do współpracy w zakresie ekstradycji z innymi Państwami-Stronami tej konwencji."

Królestwo Norwegii 

"Artykuł 5 Konwencji z Palermo został wprowadzony do prawa norweskiego poprzez rozdział 162 c Kodeksu Karnego, który brzmi następująco:

"Każda osoba, która wchodzi w porozumienie z inną osobą w celu popełnienia czynu karalnego, zagrożonego karą więzienia na okres nie krótszy niż trzy lata i który ma być popełniony na rzecz kolejnych działań zorganizowanej grupy przestępczej, podlega karze więzienia na okres nieprzekraczający trzech lat, chyba że przestępstwo kwalifikuje się pod bardziej surowe przepisy karne. Podwyższenie maksymalnego wymiaru kary w przypadku powtarzających się przestępstw lub współdziałania przestępców nie jest brane pod uwagę.

Za zorganizowaną grupę przestępczą jest uznawana zorganizowana grupa trzech lub więcej osób, której głównym celem jest popełnienie czynu karalnego, zagrożonego karą więzienia na okres nie krótszy niż trzy lata, lub której działalność w znacznym stopniu przyczynia się do popełnienia takiego aktu."

Na podstawie artykułu 5 Konwencji z Palermo, Państwa-Strony mają poinformować Sekretarza Generalnego kiedy nastąpiło wdrożenie do ustawodawstwa wewnętrznego wymogów:

  1)   "zaangażowania zorganizowanej grupy przestępczej" lub

  2)   podjęcia "czynu dla realizacji porozumienia".

1. Rozdział 162 c norweskiego Kodeksu karnego wymaga, aby "porozumienie" miało pewne powiązania z działalnością przestępczą zorganizowanej grupy przestępczej. Postanowienie to ma zastosowanie tylko do porozumienia związanego z czynami popełnionymi jako "część działalności zorganizowanej grupy przestępczej". Przynajmniej jedna ze stron porozumienia musi być członkiem takiej grupy i porozumienie musiało zostać zawarte przez grupę lub przez jedną osobę reprezentującą grupę. Jest to szczegółowo określone w "pracach przygotowawczych" tego ustawodawstwa, zob. propozycja numer 62 (2002-2003) do Izby Niższej Parlamentu norweskiego, strony 31-32 oraz 95-96. Warunek ten oznacza, że rozdział 162 c wymaga "zaangażowania zorganizowanej grupy przestępczej".

2. Z drugiej strony, jeśli "czyn dla realizacji porozumienia" miał miejsce, nie jest to konieczny warunek ukarania, zob. propozycja numer 62 (2002-2003), do Izby Niższej Parlamentu norweskiego, strona 95. Informacje dotyczące wzajemnej pomocy w sprawach kryminalnych powinny być kierowane do Departamentu Spraw Cywilnych, Ministerstwa Sprawiedliwości, jako organu właściwego w Królestwie Norwegii.

Informacje dotyczące pomocy prawnej mogą być sporządzane w językach norweskim, szwedzkim, duńskim lub angielskim.

Norweską agencją odpowiedzialną za przyjmowanie wniosków od innych Państw-Stron o pomoc w rozwijaniu środków mających na celu zapobieganie międzynarodowej przestępczości jest Departament Policji, Ministerstwo Sprawiedliwości."

Nowa Zelandia 

"OŚWIADCZA odnośnie do artykułu 18 (13) konwencji, że Prokurator Generalny Nowej Zelandii jest wyznaczony przez Rząd Nowej Zelandii jako organ centralny, który będzie odpowiedzialny i uprawniony do przyjmowania wniosków o wzajemną pomoc prawną;

ORAZ OŚWIADCZA, odnośnie do artykułu 18 (14) konwencji, że język angielski jest wskazany przez Rząd Nowej Zelandii jako język akceptowany, w którym będą sporządzane wnioski o wzajemną pomoc prawną."

Republika Afryki Południowej 

"TYM SAMYM zawiadamia się Sekretarza Generalnego, zgodnie z artykułem 18 (13) konwencji, że Dyrektor Generalny Departamentu Sprawiedliwości i Postępu Konstytucyjnego został wyznaczony jako organ centralny do przyjmowania wniosków o wzajemną pomoc prawną.

TYM SAMYM zawiadamia się Sekretarza Generalnego, zgodnie z artykułem 18 (14) konwencji, że angielski jest akceptowanym językiem do otrzymywania wniosków o wzajemną pomoc prawną."

Federacja Rosyjska 

Federacja Rosyjska, zgodnie z artykułem 16 ustęp 5 (a) konwencji oświadcza, że na zasadzie wzajemności będzie uznawać tę konwencję za podstawę prawną do współpracy w zakresie ekstradycji z innymi Państwami-Stronami konwencji;

Federacja Rosyjska na podstawie ostatniego zdania artykułu 18 ustęp 13 konwencji oświadcza, że na zasadzie wzajemności i w pilnych okolicznościach będzie przyjmować wnioski o wzajemną pomoc prawną oraz informacje poprzez Międzynarodową Organizację Policji Kryminalnej, pod warunkiem że dokumenty zawierające takie wnioski lub informacje zostaną przekazane bez zwłoki na podstawie uzgodnionej procedury;

Federacja Rosyjska zgodnie z artykułem 18 ustęp 14 konwencji oświadcza, że wnioski o wzajemną pomoc prawną i dotyczące ich materiały przekazywane Federacji Rosyjskiej muszą być uzupełnione o tłumaczenie na język rosyjski, jeżeli inaczej nie przewidziano w traktatach międzynarodowych Federacji Rosyjskiej lub o ile w inny sposób nie zostało uzgodnione pomiędzy organem centralnym Federacji Rosyjskiej a organem centralnym innego Państwa-Strony konwencji.

Rumunia 

"1. Zgodnie z artykułem 16 ustęp 5 konwencji, Rumunia uznaje tę konwencję za podstawę prawną do współpracy w zakresie ekstradycji z innymi Państwami-Stronami tej konwencji;

2. Zgodnie z artykułem 18 ustęp 13 konwencji, rumuńskimi organami centralnymi wyznaczonymi do przyjmowania wniosków o wzajemną pomoc prawną są:

a)   Urząd Prokuratorski przy Najwyższym Trybunale Sprawiedliwości, dla wniosków o wzajemną pomoc prawną sformułowanych w postępowaniu przygotowawczym (Blvd. Libertatii nr 14, sektor 5 Bukareszt, tel. + 410 54 35/fax +337 47 54);

b)   Ministerstwo Sprawiedliwości, dla wniosków o wzajemną pomoc prawną sformułowanych podczas rozprawy sądowej lub wykonania kary, jak również dla wniosków o ekstradycję (Str. Apollodor nr 17, sektor 5 Bukareszt, tel. +314 15 14/fax +310 16 62);

3. Zgodnie z artykułem 18 ustęp 14 konwencji, wnioski o wzajemną pomoc prawną i załączone dokumenty przedkładane organom rumuńskim będą uzupełnione o tłumaczenie na język rumuński, francuski lub angielski."

Republika Salwadoru 

Rząd Republiki Salwadoru uznaje ekstradycję swoich obywateli na podstawie artykułu 28, drugi i trzeci podpunkt Konstytucji Republiki, które stanowią, co następuje: "Ekstradycja będzie uregulowana traktatami międzynarodowymi i, jeśli chodzi o Salwadorczyków, będzie miała miejsce tylko wtedy, gdy traktat wyraźnie tak stanowi, i jeśli została zatwierdzona przez ustawodawczy organ państw sygnatariuszy. W każdym przypadku jej postanowienia powinny zawierać zasadę wzajemności i przyznawać wszystkim Salwadorczykom wszystkie karne i proceduralne gwarancje, o których mowa w tej Konstytucji". "Ekstradycja powinna mieć miejsce tylko wtedy, gdy przestępstwa zostały popełnione w zakresie jurysdykcji terytorialnej wnioskującego kraju, z wyjątkiem sytuacji, gdy wchodzą w grę przestępstwa o zasięgu międzynarodowym (na skalę międzynarodową). Pod żadnym warunkiem ekstradycja nie może być wymagana dla przestępstw politycznych, nawet jeśli powiązane przestępstwa są wynikiem takich przestępstw", wskazując dalej, że wspomniana konwencja nie będzie uznawana za podstawę prawną do współpracy w zakresie ekstradycji w jej relacjach z innymi jej Państwami-Stronami i że będzie mimo to dążyć, w razie konieczności, do zawierania umów o ekstradycji z innymi Państwami-Stronami konwencji.

Odnośnie do artykułu 18 ustęp 13 i 14 oznajmia, że wyznaczonym organem centralnym jest Ministerstwo Spraw Wewnętrznych. Informacje będą przekazywane drogą dyplomatyczną, językiem zaś akceptowanym jest hiszpański.

Republika Słowacka 

"W związku z artykułem 18 ustęp 13, Republika Słowacka wyznacza następujące organy centralne do przyjmowania wniosków o wzajemną pomoc prawną:

(a)  Urząd Prokuratora Generalnego Republiki Słowackiej - w odniesieniu do spraw na etapie postępowania przygotowawczego,

(b)  Ministerstwo Sprawiedliwości Republiki Słowackiej - w odniesieniu do spraw na etapie postępowania sądowego.

Odnośnie do artykułu 18 ustęp 14 akceptowanymi językami dla Republiki Słowackiej dla otrzymywania i prowadzenia pisemnego rejestru w odniesieniu do wniosków o wzajemną pomoc prawną są: słowacki, czeski, angielski i francuski.

Odnośnie do artykułu 31 ustęp 6 organem, który może pomagać innym Państwom-Stronom w rozwijaniu środków mających na celu zapobieganie międzynarodowej przestępczości zorganizowanej, jest Ministerstwo Spraw Wewnętrznych Republiki Słowackiej."

Republika Słowenii 

"W związku z artykułem 16 ustęp 5 (a) konwencji, Republika Słowenii oświadcza, że będzie uznawać tę konwencję za podstawę prawną do współpracy w zakresie ekstradycji z innymi Państwami-Stronami konwencji. W przypadku braku umowy międzynarodowej lub jakiegokolwiek innego układu regulującego ekstradycję pomiędzy Republiką Słowenii i innym Państwem-Stroną tej konwencji, Republika Słowenii będzie żądać dokumentów dotyczących ekstradycji zgodnie ze swoim prawem wewnętrznym.

W związku z artykułem 18 ustęp 13 konwencji, Republika Słowenii oświadcza, że centralnym organem do wykonywania konwencji będzie Ministerstwo Sprawiedliwości Republiki Słowenii.

Zgodnie z artykułem 18 ustęp 14 konwencji, Republika Słowenii oświadcza, że wnioski i załączniki do nich adresowane do centralnego organu Republiki Słowenii powinny być w języku słoweńskim lub powinno być do nich załączone tłumaczenie na język słoweński. Jeśli nie będzie możliwe zapewnienie tłumaczenia na język słoweński, wnioski i załączniki powinny być w języku angielskim lub powinno być do nich załączone tłumaczenie na język angielski."

Królestwo Szwecji 

"W związku z artykułem 18 (13) konwencji, centralnym organem w Królestwie Szwecji właściwym do otrzymywania wniosków o wzajemną pomoc prawną jest Ministerstwo Sprawiedliwości.

W związku z artykułem 18 (14) konwencji, wniosek wraz z załącznikami powinien być przetłumaczony na język szwedzki, duński lub norweski, chyba że organ mający do czynienia z wnioskiem, dopuści inaczej w indywidualnej sprawie."

Ukraina 

Do artykułu 16 ustęp 5 (a):

Ukraina oświadcza, że konwencja ustanawia prawną podstawę do współpracy w sprawach o ekstradycję, jeśli otrzyma wniosek o ekstradycję od Państwa-Strony konwencji, z którym nie ma zawartej umowy o ekstradycji;

Do artykułu 18 ustęp 13:

Organami centralnymi na Ukrainie, wyznaczonymi zgodnie z artykułem 18 ustęp 13, są Ministerstwo Sprawiedliwości Ukrainy (w odniesieniu do decyzji sądowych) oraz Urząd Prokuratora Generalnego Ukrainy (w odniesieniu do postępowań prawnych podczas śledztwa w sprawach kryminalnych);

Do artykułu 18 ustęp 14:

Wnioski o wzajemną pomoc prawną i załączone do nich dokumenty będą przesyłane do Ukrainy wraz z ich uwierzytelnionym tłumaczeniem na język ukraiński, rosyjski, angielski lub francuski, jeśli nie zostały sporządzone w jednym z tych języków.

Do artykułu 26 ustęp 3:

Postanowienia ustępu 3 nie będą stosowane wobec organizatorów lub liderów grup przestępczych w odniesieniu do przyznawania immunitetu od odpowiedzialności karnej. Zgodnie z ustawodawstwem Ukrainy (artykuł 255 ustęp drugi Kodeksu Karnego Ukrainy) wyżej wymienione osoby ponoszą odpowiedzialność karną niezależnie od przyczyn przewidzianych w artykule 26 konwencji.

Republika Uzbekistanu 

Informacja dotycząca artykułu 5 ustęp 3 konwencji

Republika Uzbekistanu informuje niniejszym, że na podstawie Kodeksu Karnego Republiki Uzbekistanu, przestępstwa popełnione przez zorganizowane grupy lub na ich korzyść są zaliczane do kategorii ciężkich lub szczególnie ciężkich przestępstw, w zależności od elementów definiujących je oraz od formy kary dla poszczególnych typów przestępstw.

Informacja dotycząca artykułu 16 ustęp 5 konwencji

Republika Uzbekistanu uznaje tę konwencję za podstawę prawną do współpracy w zakresie ekstradycji z innymi Państwami-Stronami tej konwencji. Jednakże postanowienia te nie powinny uniemożliwiać Republice Uzbekistanu zawierania dwustronnych traktatów w dziedzinie ekstradycji z poszczególnymi Państwami-Stronami tej konwencji.

Notyfikacja dotycząca artykułu 18 ustęp 13 i 14 konwencji

Odnośnie do ustępu 13

Republika Uzbekistanu wyznaczyła Biuro Prokuratora Generalnego Republiki Uzbekistanu jako centralny organ odpowiedzialny za przyjmowanie wniosków o wzajemną pomoc prawną, jak również do ich wykonywania lub przekazywania właściwym organom do wykonania.

Odnośnie do ustępu 14

Republika Uzbekistanu wyznacza język rosyjski jako język akceptowany przez nią.

Boliwariańska Republika Wenezueli 

19 grudnia 2003 r.

Odnośnie do postanowień artykułu 5 ustęp 3 Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej, Rząd Boliwariańskiej Republiki Wenezueli oświadcza, co następuje:

W odniesieniu do przepisów krajowych regulujących przestępstwa z artykułu 5 ustęp 1 (a)(i), prawo wenezuelskie ustanawia typy i penalizuje takie przestępstwa na podstawie artykułów 287-293 aktualnego Kodeksu karnego, w sprawach dotyczących przestępstwa tworzenia zorganizowanej grupy przestępczej.

Odnośnie do artykułu 16 ustęp 5 Boliwariańska Republika Wenezueli oświadcza:

Konwencja Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej będzie uznawana za podstawę prawną do współpracy w zakresie ekstradycji w stosunkach pomiędzy Boliwariańską Republiką Wenezueli a innymi Państwami-Stronami konwencji.

Odnośnie do artykułu 18 ustęp 13 Boliwariańska Republika Wenezueli oświadcza:

Organem centralnym, który będzie odpowiedzialny i uprawniony do przyjmowania wniosków o wzajemną pomoc prawną, jak również do ich wykonywania lub przekazywania właściwym organom do wykonania, będzie Urząd Prokuratora Publicznego, zgodnie z uprawnieniem przyznanym tej instytucji Aktem na temat częściowej zmiany Kodeksu Procedury Karnej.

Odnośnie do artykułu 18 ustęp 14 Boliwariańska Republika Wenezueli oświadcza:

Wnioski o wzajemną pomoc prawną w sprawach kryminalnych kierowane będą do Rządu Boliwariańskiej Republiki Wenezueli na piśmie w języku hiszpańskim, zgodnie z wenezuelskimi przepisami konstytucyjnymi i prawnymi.

________

⁽¹⁾  Z następującym oświadczeniem odnośnie do Hongkongu i Makau:

1.   Zgodnie z Podstawowym Prawem Hongkongu Specjalnego Regionu Administracyjnego Chińskiej Republiki Ludowej i po konsultacjach z Rządem Hongkongu Specjalnego Regionu Administracyjnego (dalej zwanego HKSRA), stosowanie Konwencji do HKSRA wymaga uprzedniego wprowadzenia ustawy w krajowym ustawodawstwie przez HKSRA. Wobec tego, konwencja nie będzie stosowana do HKSRA do czasu, aż Rząd Chińskiej Republiki Ludowej poinformuje o zmianie tego stanu.

2.   Zgodnie z Podstawowym Prawem Makau Specjalnego Regionu Administracyjnego Chińskiej Republiki Ludowej i po konsultacjach z Rządem Makau Specjalnego Regionu Administracyjnego (dalej zwanego MSRA), Rząd Chińskiej Republiki Ludowej postanawia, że konwencja będzie stosowana do MSRA i postanawia dla MSRA, co następuje:

(a)  określenie przestępstw ustanowionych na podstawie artykułu 5 ustęp 1 (a) (i) konwencji wymaga zaangażowania zorganizowanej grupy przestępczej zgodnie z prawem wewnętrznym MSRA;

(b)  zgodnie z postanowieniami artykułu 18 ustęp 13 konwencji, MSRA wyznacza Sekretarza do Spraw Administracji i Sprawiedliwości MSRA na organ centralny do przyjmowania wniosków o wzajemną pomoc prawną i do przekazywania ich właściwym organom MSRA do wykonania;

(c)  zgodnie z postanowieniami artykułu 18 ustęp 14 konwencji, wnioski o wzajemną pomoc prawną będą akceptowane przez MSRA tylko w języku chińskim lub portugalskim.

⁽²⁾  Z wyłączeniem terytorialnym odnośnie do Wysp Owczych i Grenlandii.

⁽³⁾  Dla Królestwa w Europie.

⁽⁴⁾  Z następującym wyłączeniem terytorialnym:

"... zgodnie ze statusem konstytucyjnym Tokelau i biorąc pod uwagę zaangażowanie Rządu Nowej Zelandii w rozwój samorządności w Tokelau poprzez akt samostanowienia na podstawie Karty Narodów Zjednoczonych, ratyfikacja ta nie rozszerza się na Tokelau o ile i do czasu, aż oświadczenie o takim skutku zostanie złożone przez Rząd Nowej Zelandii u depozytariusza na podstawie właściwej konsultacji z tym terytorium...".