USTAWA

z dnia 12 stycznia 1991 r.

o podatkach i opłatach lokalnych.

(tekst jednolity)

Rozdział 1

Przepisy ogólne

Art. 1. Ustawa określa obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości, podatku od środków transportowych, podatku od posiadania psów oraz opłatach lokalnych: targowej, miejscowej i administracyjnej.

Rozdział 2

Podatek od nieruchomości

Art. 2. 1. Obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości, z zastrzeżeniem ust. 2, ciąży na osobach fizycznych, osobach prawnych oraz jednostkach organizacyjnych niemających osobowości prawnej, które:

  1)   są właścicielami lub samoistnymi posiadaczami nieruchomości albo obiektów budowlanych niezłączonych trwale z gruntem,

  2)   są użytkownikami wieczystymi nieruchomości lub ich części,

  3)   są posiadaczami nieruchomości albo obiektów budowlanych niezłączonych trwale z gruntem, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli posiadanie wynika z umowy zawartej z właścicielem lub innego tytułu prawnego, a także umowy zawartej z Agencją Własności Rolnej Skarbu Państwa albo z ustanowionego zarządu,

  4)   posiadają bez tytułu prawnego nieruchomości lub ich części albo obiekty budowlane niezłączone trwale z gruntem, stanowiące własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, z wyjątkiem nieruchomości wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa lub będących w zarządzie Lasów Państwowych.

2. Obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości lub obiektów budowlanych niezłączonych trwale z gruntem, pozostających w zarządzie Lasów Państwowych oraz wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa, nieobjętych obowiązkiem podatkowym na podstawie ust. 1 pkt 3, ciąży odpowiednio na nadleśnictwach i na jednostkach organizacyjnych Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa, faktycznie władających nieruchomościami i obiektami budowlanymi niezłączonymi trwale z gruntem.

3. Jeżeli nieruchomość stanowi współwłasność małżonków lub odrębną własność każdego z nich, obowiązek podatkowy ciąży łącznie na obojgu małżonkach.

4. Jeżeli nieruchomość stanowi współwłasność lub współposiadanie, z zastrzeżeniem ust. 5, innych osób niż małżonkowie, obowiązek podatkowy od tej nieruchomości ciąży solidarnie na wszystkich współwłaścicielach lub współposiadaczach.

5. Jeżeli w nieruchomości ustanowiona jest odrębna własność lokali, obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości od gruntu oraz części budynku stanowiących współwłasność ciąży na właścicielach lokali w zakresie odpowiadającym częściom ułamkowym wynikającym ze stosunku powierzchni użytkowej lokalu do powierzchni użytkowej całego budynku.

6. Jeżeli nieruchomość jest współwłasnością albo jest we współposiadaniu dwóch lub więcej osób prawnych albo osób fizycznych, z wyjątkiem nieruchomości, o których mowa w ust. 3 i 5, to stanowi odrębny przedmiot opodatkowania.

Art. 3. 1. Opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają:

  1)   budynki lub ich części,

  2)   budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza lub leśna,

  3)   grunty nieobjęte przepisami o podatku rolnym lub leśnym,

  4)   grunty objęte przepisami o podatku rolnym lub leśnym, związane z prowadzeniem działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza lub leśna oraz niesklasyfikowane grunty - jako użytki rolne położone na terenie miast, a także grunty wyłączone ostatecznymi decyzjami administracyjnymi na cele inne niż rolnicze lub leśne, z wyjątkiem gruntów, na których przez okres do 2 lat od dnia wydania ostatecznej decyzji administracyjnej wyłączającej te grunty na cele nierolnicze prowadzona jest działalność rolnicza,

  5)   grunty pod jeziorami, grunty zajęte na zbiorniki wodne retencyjne lub elektrowni wodnych.

1a. Za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy nie uważa się wynajmu pokoi gościnnych w budynkach mieszkalnych położonych na terenach wiejskich osobom przebywającym na wypoczynku, jeżeli liczba wynajmowanych pokoi nie przekracza 5.

2. Za działalność rolniczą, w rozumieniu ustawy, uważa się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, roślin ozdobnych, grzybów uprawnych, sadownictwa, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego fermowego oraz hodowlę ryb.

3. Za działalność leśną, w rozumieniu ustawy, uważa się działalność posiadaczy i zarządców lasów w zakresie urządzania lasu, utrzymywania i powiększania zasobów i upraw leśnych, pozyskiwania - z wyjątkiem skupu - drewna, żywicy, choinek, karpiny, kory, igliwia, zwierzyny oraz płodów runa leśnego, a także sprzedaż tych produktów w stanie nieprzerobionym.

4. Za budynek, w rozumieniu ustawy, uważa się obiekt budowlany umocowany w ziemi lub na ziemi, posiadający ściany lub słupy albo filary oraz pokrycie dachowe.

Art. 4. 1. Podstawę opodatkowania stanowi:

  1)   dla budynków lub ich części - powierzchnia użytkowa,

  2)   dla budowli - ich wartość ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego, stanowiąca podstawę obliczania amortyzacji w tym roku, a w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych - ich wartość z dnia 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego,

  3)   dla gruntów - powierzchnia tych gruntów.

2. Za powierzchnię użytkową budynku, w rozumieniu ustawy, uważa się powierzchnię mierzoną po wewnętrznej długości ścian na wszystkich kondygnacjach, z wyjątkiem powierzchni klatek schodowych oraz szybów dźwigów.

3. Powierzchnię pomieszczeń lub ich części oraz część kondygnacji o wysokości w świetle od 1,40 m do 2,20 m zalicza się do powierzchni użytkowej budynku w 50%, a jeżeli wysokość jest mniejsza niż 1,40 m, powierzchnię tę pomija się.

4. Jeżeli obowiązek podatkowy od budowli powstał w ciągu roku podatkowego - podstawę opodatkowania tej budowli stanowi wartość ustalona do obliczania amortyzacji na dzień powstania obowiązku podatkowego.

5. Jeżeli od budowli nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych - podstawę opodatkowania stanowi ich wartość rynkowa określona przez podatnika.

6. Jeżeli podatnik nie określi wartości budowli lub poda wartość nieodpowiadającą wartości rynkowej, organ podatkowy powoła biegłego, który ustali tę wartość. W przypadku gdy podatnik nie określił wartości budowli lub wartość ustalona przez biegłego jest wyższa co najmniej o 33% od wartości określonej przez podatnika, koszty ustalenia wartości budowli przez biegłego ponosi podatnik.

Art. 5. 1. ⁽¹⁾ Rada gminy określa wysokość stawek podatku od nieruchomości, z tym że podatek ten nie może przekroczyć rocznie:

  1)   od budynków mieszkalnych lub ich części - 0,49 zł od 1 m² powierzchni użytkowej,

  2)   od budynków lub ich części związanych z działalnością gospodarczą inną niż rolnicza lub leśna, z wyjątkiem budynków lub ich części przydzielonych na potrzeby bytowe osób zajmujących lokale mieszkalne, oraz od części budynków mieszkalnych zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej - 16,83 zł od 1 m² powierzchni użytkowej,

  3)   od budynków lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie obrotu kwalifikowanym materiałem siewnym - 7,84 zł od 1 m² powierzchni użytkowej,

  4)   od pozostałych budynków lub ich części - 5,62 zł od 1 m² powierzchni użytkowej,

  5)   od budowli - 2% ich wartości określonej na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 4-6,

  6)   od gruntów związanych z działalnością gospodarczą inną niż działalność rolnicza lub leśna, z wyjątkiem związanych z budynkami mieszkalnymi - 0,60 zł od 1 m² powierzchni,

  7)   od gruntów:

a)  będących użytkami rolnymi niewchodzącymi w skład gospodarstw rolnych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 1993 r. Nr 94, poz. 431, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1996 r. Nr 91, poz. 409, z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i Nr 137, poz. 926, z 1998 r. Nr 108, poz. 681 oraz z 2001 r. Nr 81, poz. 875), wykorzystywanych na cele rolnicze - 0,06 zł od 1 m² powierzchni,

b)  pod jeziorami, zajętych na zbiorniki wodne retencyjne lub elektrowni wodnych - 3,28 zł od 1 ha powierzchni,

c)  pozostałych - 0,09 zł od 1 m² powierzchni.

2. Stawki podatku od nieruchomości, określane przez radę gminy, nie mogą być niższe niż 50% górnych granic stawek, o których mowa w ust. 1.

3. Za grunty związane z działalnością gospodarczą uważa się grunty zabudowane i niezabudowane, będące w posiadaniu przedsiębiorcy, a w szczególności:

  1)   grunty pod budynkami produkcyjnymi, magazynowymi, administracyjnymi, socjalnymi i hotelowymi,

  2)   grunty pod budowlami i urządzeniami,

  3)   grunty zajęte na drogi wewnętrzne i place manewrowe, place składowe, zieleńce oraz tereny, na których są lub mają być realizowane zadania inwestycyjne,

  4)   grunty wyłączone na cele nierolnicze lub nieleśne:

a)  na skutek prowadzonej działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza lub leśna albo na podstawie ostatecznej decyzji administracyjnej,

b)  do czasu przywrócenia tym gruntom charakteru rolniczego lub leśnego.

Art. 6. 1. Obowiązek podatkowy powstaje od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstały okoliczności uzasadniające powstanie tego obowiązku.

2. Jeżeli okolicznością, od której jest uzależniony obowiązek podatkowy, jest istnienie budowli albo budynku lub jego części, obowiązek podatkowy powstaje z dniem 1 stycznia roku następującego po roku, w którym budowa została zakończona albo w którym rozpoczęto użytkowanie budynku lub jego części przed ich ostatecznym wykończeniem.

3. Jeżeli w ciągu roku podatkowego nastąpiła zmiana sposobu wykorzystywania budynku albo gruntu lub ich części, mająca wpływ na wysokość opodatkowania w tym roku, podatek ulega obniżeniu lub podwyższeniu, poczynając od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła ta zmiana.

4. Obowiązek podatkowy wygasa z upływem miesiąca, w którym ustały okoliczności uzasadniające ten obowiązek.

5. Jeżeli obowiązek podatkowy powstał lub wygasł w ciągu roku, podatek za ten rok ustala się proporcjonalnie do liczby miesięcy, w których istniał obowiązek.

6. Osoby fizyczne są obowiązane złożyć właściwemu organowi gminy wykaz nieruchomości, sporządzony na formularzu według ustalonego wzoru, w terminie 14 dni od dnia wystąpienia okoliczności uzasadniających powstanie obowiązku w podatku od nieruchomości oraz informować ten organ o zaistnieniu zmian, o których mowa w ust. 3, w terminie 14 dni od ich zaistnienia.

7. Podatek od nieruchomości na rok podatkowy od osób fizycznych ustala, w drodze decyzji, wójt (burmistrz, prezydent) właściwy ze względu na miejsce położenia nieruchomości. Podatek jest płatny w ratach, w terminach: do dnia 15 marca, 15 maja, 15 września i 15 listopada roku podatkowego.

7a. Jeżeli w ciągu roku podatkowego nastąpiło wygaśnięcie obowiązku podatkowego w podatku od nieruchomości lub zaistniały zmiany, o których mowa w ust. 3, wójt (burmistrz, prezydent) dokonuje zmiany decyzji, którą ustalono ten podatek.

8. Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, jednostki organizacyjne Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa oraz jednostki organizacyjne Lasów Państwowych są obowiązane:

  1)   składać, w terminie do dnia 15 stycznia, organowi gminy właściwemu ze względu na miejsce położenia nieruchomości deklaracje na podatek od nieruchomości na dany rok podatkowy, sporządzone na formularzu według ustalonego wzoru, a jeżeli obowiązek podatkowy powstał po tym dniu - w terminie 14 dni od dnia zaistnienia okoliczności uzasadniających powstanie tego obowiązku,

  2)   odpowiednio skorygować deklaracje w razie zaistnienia zmian, o których mowa w ust. 3, w terminie 14 dni od dnia zaistnienia tych zmian,

  3)   wpłacać obliczony w deklaracji podatek od nieruchomości - bez wezwania - na rachunek budżetu właściwej gminy za poszczególne miesiące, w terminie do dnia 15 każdego miesiąca.

9. Rada gminy może zarządzać pobór podatku od nieruchomości od osób fizycznych w drodze inkasa oraz określać inkasentów i wysokość wynagrodzenia za inkaso.

Art. 7. 1. Zwalnia się od podatku od nieruchomości:

  1)   nieruchomości lub ich części zajęte na potrzeby organów i administracji samorządu terytorialnego,

  2)   pod warunkiem wzajemności - nieruchomości będące własnością państw obcych lub organizacji międzynarodowych albo przekazane im w użytkowanie wieczyste, przeznaczone na siedziby przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych i innych misji korzystających z przywilejów i immunitetów na mocy ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych,

  3)   budowle dróg publicznych oraz grunty zajęte pod te drogi, wraz z pasami drogowymi,

  4)   budowle wykorzystywane wyłącznie na potrzeby publicznego transportu kolejowego i zajęte pod nie grunty,

  4a)  budowle infrastruktury portowej, budowle infrastruktury zapewniającej dostęp do portów i przystani morskich oraz zajęte pod nie grunty,

  5)   (skreślony),

  6)   grunty pod wodami płynącymi i kanałami żeglownymi, z wyjątkiem jezior oraz gruntów zajętych na zbiorniki wodne retencyjne lub elektrowni wodnych,

  7)   budynki gospodarcze lub ich części związane z działalnością leśną, zajęte na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, oraz w gospodarstwach rolnych, w rozumieniu przepisów o podatku rolnym, budynki gospodarcze lub ich części związane z działalnością rolniczą,

  8)   nieruchomości lub ich części zajęte na potrzeby prowadzenia przez stowarzyszenia statutowej działalności wśród dzieci i młodzieży w zakresie oświaty, wychowania, nauki i techniki, kultury fizycznej i sportu, z wyjątkiem wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej, oraz grunty zajęte trwale na obozowiska i bazy wypoczynkowe dzieci i młodzieży,

  9)   (skreślony),

  10)  budynki i grunty wpisane indywidualnie do rejestru zabytków, pod warunkiem ich utrzymania i konserwacji zgodnie z przepisami o ochronie zabytków, z wyjątkiem części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej,

  10a) budynki i grunty we władaniu muzeów rejestrowanych,

  11)  nieruchomości lub ich części zwolnione od podatku od nieruchomości na podstawie odrębnych ustaw,

  12)  (skreślony),

  13)  budynki i budowle nowo wybudowane bądź zmodernizowane, oddane do użytkowania, wykorzystywane przez grupę na działalność statutową, po uzyskaniu wpisu grupy do rejestru grup - w okresie 5 lat od dnia uzyskania wpisu grupy do rejestru.

2. Rada gminy może wprowadzić inne zwolnienia niż określone w ust. 1.

Art. 7a. 1. W roku podatkowym 2001 wysokość stawki podatku od nieruchomości, którą określa rada gminy, nie może przekroczyć rocznie - od budowli wykorzystywanych bezpośrednio do wytwarzania energii elektrycznej lub ciepła, linii elektroenergetycznych przesyłowych i rozdzielczych, rurociągów i przewodów sieci rozdzielczej gazów, ciepła, paliw i wody, od budowli służących do odprowadzania i oczyszczania ścieków - 1% ich wartości ustalonej na dzień 1 stycznia danego roku podatkowego, stanowiącej podstawę obliczenia amortyzacji w tym roku, a w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych - ich wartość z dnia 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego.

2. Jeżeli obowiązek podatkowy od budowli, o których mowa w ust. 1, powstał w ciągu roku podatkowego - podstawę opodatkowania stanowi wartość ustalona do obliczania amortyzacji na dzień powstania obowiązku podatkowego.

3. Jeżeli od budowli, o których mowa w ust. 1, nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych - podstawę opodatkowania stanowi ich wartość rynkowa określona przez podatnika.

4. Jeżeli podatnik nie określił wartości budowli, o których mowa w ust. 1, lub podał wartość nieodpowiadającą wartości rynkowej, organ podatkowy powoła biegłego, który ustali tę wartość. W przypadku gdy podatnik nie określił wartości budowli, o których mowa w ust. 1, lub wartość ustalona przez biegłego jest wyższa co najmniej o 33% od wartości określonej przez podatnika, koszty ustalenia wartości przez biegłego ponosi podatnik.

Rozdział 3

Podatek od środków transportowych

Art. 8. Opodatkowaniu podatkiem od środków transportowych podlegają:

  1)   samochody ciężarowe o dopuszczalnej masie całkowitej od 3,5 tony i poniżej 12 ton,

  2)   samochody ciężarowe o dopuszczalnej masie całkowitej równej lub wyższej niż 12 ton,

  3)   ciągniki siodłowe i balastowe przystosowane do używania łącznie z naczepą lub przyczepą o dopuszczalnej masie całkowitej zespołu pojazdów od 3,5 tony i poniżej 12 ton,

  4)   ciągniki siodłowe i balastowe przystosowane do używania łącznie z naczepą lub przyczepą o dopuszczalnej masie całkowitej zespołu pojazdów równej lub wyższej niż 12 ton,

  5)   przyczepy i naczepy, które łącznie z pojazdem silnikowym posiadają dopuszczalną masę całkowitą od 7 ton i poniżej 12 ton, z wyjątkiem związanych wyłącznie z działalnością rolniczą prowadzoną przez podatnika podatku rolnego,

  6)   przyczepy i naczepy, które łącznie z pojazdem silnikowym posiadają dopuszczalną masę całkowitą równą lub wyższą niż 12 ton, z wyjątkiem związanych wyłącznie z działalnością rolniczą prowadzoną przez podatnika podatku rolnego,

  7)   autobusy.

Art. 9. 1. Obowiązek podatkowy w podatku od środków transportowych, z zastrzeżeniem ust. 2, ciąży na osobach fizycznych i osobach prawnych będących właścicielami środków transportowych. Jak właścicieli traktuje się również jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, na które środek transportowy jest zarejestrowany.

1a. Jeżeli środek transportowy stanowi współwłasność dwóch lub więcej osób fizycznych lub prawnych, obowiązek podatkowy w podatku od środków transportowych ciąży solidarnie na wszystkich współwłaścicielach.

2. W wypadku zmiany właściciela środka transportowego zarejestrowanego, obowiązek podatkowy ciąży na poprzednim właścicielu do końca miesiąca, w którym nastąpiło przeniesienie własności.

3. Obowiązek podatkowy, o którym mowa w ust. 1 i ust. 1a, powstaje od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek transportowy został zarejestrowany, a w przypadku nabycia środka transportowego zarejestrowanego - od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek transportowy został nabyty.

4. Obowiązek podatkowy, o którym mowa w ust. 1 i ust. 1a, wygasa z końcem miesiąca, w którym środek transportowy został na stałe wycofany z ruchu (wyrejestrowany) lub zbyty.

5. W razie zaistnienia okoliczności mających wpływ na powstanie lub wygaśnięcie obowiązku podatkowego, zmiany miejsca zamieszkania lub siedziby - osoby i jednostki, o których mowa w ust. 1 i ust. 1a, są obowiązane złożyć właściwemu organowi podatkowemu wykaz środków transportowych, sporządzony na formularzu według ustalonego wzoru, w terminie 14 dni od dnia zaistnienia tych okoliczności.

6. Organem podatkowym w sprawach podatku od środków transportowych jest organ gminy, na której terenie znajduje się miejsce zamieszkania lub siedziba podatnika, a w przypadku przedsiębiorstwa wielozakładowego lub podmiotu, w którego skład wchodzą wydzielone jednostki organizacyjne - jest organ gminy, na terenie której znajduje się zakład lub jednostka posiadająca środki transportowe podlegające opodatkowaniu.

7. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór wykazu, o którym mowa w ust. 5.

Art. 10. 1. Rada gminy określa, w drodze uchwały, wysokość stawek podatku od środków transportowych, z tym że roczna stawka podatku od jednego środka transportowego nie może przekroczyć:

  1)   od samochodu ciężarowego, o którym mowa w art. 8 pkt 1, w zależności od dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu:

a)  od 3,5 tony do 5,5 tony włącznie - 600 zł,

b)  powyżej 5,5 tony do 9 ton włącznie - 1.000 zł,

c)  powyżej 9 ton - 1.200 zł,

  2)   od samochodu ciężarowego, o którym mowa w art. 8 pkt 2 - 2.290 zł, z tym że w zależności od liczby osi, dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu i rodzaju zawieszenia stawki podatku nie mogą być niższe od kwot określonych w załączniku nr 1 do ustawy,

  3)   od ciągnika siodłowego lub balastowego, o których mowa w art. 8 pkt 3 - 1.400 zł,

  4)   od ciągnika siodłowego lub balastowego, o których mowa w art. 8 pkt 4, w zależności od dopuszczalnej masy całkowitej zespołu pojazdów:

a)  do 36 ton włącznie - 1.770 zł,

b)  powyżej 36 ton - 2.290 zł

- z tym że w zależności od liczby osi, dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu i rodzaju zawieszenia stawki podatku nie mogą być niższe od kwot określonych w załączniku nr 2 do ustawy,

  5)   od przyczepy lub naczepy, o których mowa w art. 8 pkt 5 - 1.200 zł,

  6)   od przyczepy lub naczepy, o których mowa w art. 8 pkt 6, w zależności od dopuszczalnej masy całkowitej zespołu pojazdów:

a)  do 36 ton włącznie - 1.400 zł,

b)  powyżej 36 ton - 1.770 zł

- z tym że w zależności od liczby osi, dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu i rodzaju zawieszenia stawki podatku nie mogą być niższe od kwot określonych w załączniku nr 3 do ustawy,

  7)   od autobusu, w zależności od liczby miejsc do siedzenia:

a)  mniejszej niż 30 miejsc - 1.400 zł,

b)  równej lub wyższej niż 30 miejsc - 1.770 zł.

2. Przy określaniu stawek, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 3, 5 i 7, rada gminy uwzględnia rodzaj środka transportowego i jego wpływ na środowisko naturalne, dopuszczalną masę całkowitą, rok produkcji albo wiek pojazdu, nacisk na siodło ciągnika albo liczbę miejsc do siedzenia.

3. W przypadku nieuchwalenia przez radę gminy stawek podatku, o których mowa w ust. 1, stosuje się stawki obowiązujące w roku poprzedzającym rok podatkowy.

Art. 11. 1. Podatek od środków transportowych, z zastrzeżeniem ust. 2, jest płatny w dwóch równych ratach, w terminie do dnia 15 lutego i do dnia 15 września każdego roku.

2. Jeżeli obowiązek podatkowy powstał:

  1)   po dniu 1 lutego, a przed dniem 1 września roku podatkowego, podatek za ten rok płatny jest w dwóch równych ratach w terminie:

a)   w ciągu 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego - I rata,

b)   do dnia 15 września roku podatkowego - II rata,

  2)   po dniu 1 września, podatek jest płatny jednorazowo w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego.

3. Jeżeli obowiązek podatkowy powstał lub wygasł w ciągu roku podatkowego, stawki podatku określone w uchwale rady gminy, o której mowa w art. 10, ulegają obniżeniu proporcjonalnie do liczby miesięcy, w których nie istniał obowiązek podatkowy.

4. Osoby i jednostki, o których mowa w art. 9 ust. 1, uiszczają podatek od środków transportowych - bez wezwania - na rachunek budżetu gminy, o której mowa w art. 9 ust. 6.

Art. 11a. 1. Podatnikom wykorzystującym środki transportu, o których mowa w art. 8 pkt 1-6, dla wykonywania przewozów w transporcie kombinowanym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przysługuje zwrot zapłaconego podatku od tych środków.

2. Kwotę zwrotu podatku od środków transportowych, o którym mowa w ust. 1, ustala się, przyjmując za podstawę liczbę jazd z ładunkiem lub bez ładunku wykonanych przez środek transportu w przewozie koleją w danym roku podatkowym w następujący sposób:

  1)   od 100 jazd i więcej - 100% kwoty rocznego podatku,

  2)   od 70 do 99 jazd włącznie - 75% kwoty rocznego podatku,

  3)   od 50 do 69 jazd włącznie - 50% kwoty rocznego podatku,

  4)   od 20 do 49 jazd włącznie - 25% kwoty rocznego podatku.

3. Zwrotu zapłaconego podatku od środków transportowych na zasadach określonych w ust. 1 i 2 dokonuje organ podatkowy, na rachunek którego uiszczono podatek, na wniosek podatnika złożony nie później niż do dnia 31 marca roku następującego po roku podatkowym. Podstawą sporządzenia wniosku są dane zawarte w dokumentach przewozowych stosowanych przy wykonywaniu przewozów w transporcie kombinowanym, w których dokonano wpisu o wykonaniu przewozu koleją.

4. Zwrot podatku od środków transportowych następuje w gotówce albo na rachunek bankowy podatnika wskazany we wniosku, w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia wniosku.

Art. 12. 1. Zwalnia się od podatku od środków transportowych:

  1)   pod warunkiem wzajemności - środki transportowe będące w posiadaniu przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych i innych misji zagranicznych, korzystających z przywilejów i immunitetów na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych, oraz członków ich personelu, jak również innych osób zrównanych z nimi, jeżeli nie są obywatelami polskimi i nie mają miejsca pobytu stałego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

  2)   środki transportowe stanowiące zapasy mobilizacyjne, pojazdy specjalne oraz pojazdy używane do celów specjalnych w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym,

  3)   (skreślony),

  4)   środki transportowe, o których mowa w art. 8 pkt 1-6, wykorzystywane w dowozie i odwozie na maksymalną odległość w linii prostej do 150 km na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w transporcie kombinowanym. Warunkiem zwolnienia jest przeznaczenie wymienionych pojazdów wyłącznie dla tych przewozów, potwierdzone na podstawie dokumentów określonych w odrębnych przepisach.

2. (skreślony).

3. (skreślony).

4. Rada gminy może wprowadzić inne zwolnienia przedmiotowe niż określone w ust. 1, z wyjątkiem zwolnień dotyczących pojazdów, o których mowa w art. 8 pkt 2, 4 i 6.

Art. 12a. Ulgi i zwolnienia podatkowe udzielone na podstawie odrębnych przepisów nie mają zastosowania do podatku od środków transportowych.

Art. 12b. 1. Stawki określone w załącznikach nr 1-3 do ustawy, począwszy od 2001 r., ulegają przeliczeniu na następny rok podatkowy zgodnie z procentowym wskaźnikiem kursu EURO na dzień 1 października danego roku w stosunku do kursu EURO w roku bazowym.

2. Za rok bazowy, o którym mowa w ust. 1, przyjmuje się rok 2000.

3. Do przeliczenia stawek określonych w załącznikach nr 1-3 stosuje się kurs EURO ustalony na podstawie średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski. Kurs EURO w roku bazowym wynosi 3,9562 zł.

4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych oblicza corocznie wskaźnik, o którym mowa w ust. 1. Jeżeli wskaźnik jest niższy niż 5%, stawki określone w załącznikach nr 1-3 nie ulegają zmianie na następny rok podatkowy.

5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze rozporządzenia, stawki, o których mowa w ust. 1, obowiązujące na następny rok podatkowy, przeliczone zgodnie z zasadami określonymi w ust. 1-4, zaokrąglając je w górę do pełnych groszy.

Rozdział 4

Podatek od posiadania psów

Art. 13. 1. Obowiązek podatkowy dotyczący podatku od posiadania psów ciąży na osobach fizycznych posiadających psy.

2. Podatku od posiadania psów nie pobiera się:

  1)   pod warunkiem wzajemności - od członków personelu przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych oraz innych osób zrównanych z nimi na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych, jeżeli nie są obywatelami polskimi i nie mają miejsca pobytu stałego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

  2)   z tytułu posiadania psów będących pomocą dla osób kalekich (niewidomych, głuchoniemych, niedołężnych),

  3)   od osób w wieku powyżej 70 lat prowadzących samodzielnie gospodarstwo domowe - od jednego psa,

  4)   z tytułu posiadania psów utrzymywanych w celu pilnowania gospodarstw rolnych - po dwa na każde gospodarstwo.

Art. 14. Rada gminy:

  1)   ⁽²⁾ ustala wysokość stawek podatku od posiadania psów, z tym że podatek od jednego psa nie może przekraczać 37,19 zł rocznie,

  2)   określa zasady ustalania i poboru oraz terminy płatności tego podatku,

  3)   zarządza pobór podatku od posiadania psów w drodze inkasa oraz określa inkasentów i wysokość wynagrodzenia za inkaso,

  4)   może zwolnić mieszkańców gminy z podatku od posiadania psów albo wprowadzić inne zwolnienia niż określone w art. 13 ust. 2.

Rozdział 5

Opłaty lokalne

Art. 15. 1. Opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowiskach.

2. Targowiskami, o których mowa w ust. 1, są wszelkie miejsca, w których prowadzony jest handel, w szczególności z ręki, koszów, stoisk, wozów konnych, przyczep, pojazdów samochodowych, a także sprzedaż zwierząt, środków transportowych i części do środków transportowych.

3. Opłatę targową pobiera się niezależnie od należności przewidzianych w odrębnych przepisach za korzystanie z urządzeń targowych oraz za inne usługi świadczone przez prowadzącego targowisko.

Art. 16. Zwalnia się od opłaty targowej osoby i jednostki wymienione w art. 15 ust. 1, które są podatnikami podatku od nieruchomości w związku z nieruchomościami lub obiektami budowlanymi niezłączonymi trwale z gruntem, położonymi na terenie targowiska.

Art. 17. 1. Opłata miejscowa jest pobierana od osób fizycznych przebywających czasowo w celach wypoczynkowych, zdrowotnych lub turystycznych w miejscowościach posiadających korzystne właściwości klimatyczne, walory krajobrazowe oraz warunki umożliwiające pobyt osób w tych celach - za każdy dzień pobytu w takich miejscowościach.

2. Opłaty miejscowej nie pobiera się:

  1)   pod warunkiem wzajemności - od członków personelu przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych oraz innych osób zrównanych z nimi na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych, jeżeli nie są obywatelami polskimi i nie mają miejsca pobytu stałego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

  2)   od osób przebywających w szpitalach lub zakładach uzdrowiskowych oraz sanatoriach,

  3)   od osób niewidomych i ich przewodników,

  4)   od podatników podatku od nieruchomości z tytułu posiadania domów letniskowych położonych w miejscowości, w której pobiera się opłatę miejscową,

  5)   od zorganizowanych grup dzieci i młodzieży szkolnej.

3. Wojewoda, na wniosek rady gminy, po uzgodnieniu z Ministrem Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa⁽³⁾ ustala miejscowości odpowiadające kryteriom określonym w ust. 1, w których pobiera się opłatę miejscową.

Art. 18. Rada gminy może wprowadzać opłatę administracyjną za czynności urzędowe wykonywane przez podległe jej organy, jeżeli czynności te nie są objęte przepisami o opłacie skarbowej.

Art. 19. Rada gminy:

  1)   ⁽⁴⁾ określa zasady ustalania i poboru oraz terminy płatności i wysokość stawek opłat określonych w ustawie, z tym że:

a)  stawka opłaty targowej nie może przekroczyć 560,17 zł dziennie,

b)  stawka opłaty miejscowej nie może przekroczyć 1,55 zł dziennie,

c)  opłata administracyjna nie może przekroczyć 186,91 zł,

  2)   zarządza pobór tych opłat w drodze inkasa oraz określa inkasentów i wysokość wynagrodzenia za inkaso,

  3)   może wprowadzać inne niż wymienione w ustawie zwolnienia od opłat lokalnych.

Rozdział 6

Przepisy końcowe

Art. 20. 1. Górne granice stawek kwotowych określone w art. 5 ust. 1, w art. 10, w art. 14 pkt 1 i w art. 19 pkt 1, poczynając od 1997 r. ulegają corocznie podwyższeniu na następny rok podatkowy w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen detalicznych towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku, w którym stawki ulegają podwyższeniu, w stosunku do analogicznego okresu roku poprzedniego.

2. Minister Finansów⁽⁵⁾, w drodze rozporządzenia, określa granice stawek kwotowych na każdy rok podatkowy, z uwzględnieniem zasady określonej w ust. 1 zaokrąglając je w górę do pełnych groszy.

3. Wskaźnik wzrostu cen, o którym mowa w ust. 1, ustala się na podstawie komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego ogłoszonego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" w terminie 15 dni po upływie trzeciego kwartału.

Art. 21. Ilekroć w odrębnych przepisach jest mowa o podatku drogowym, należy przez to rozumieć podatek od środków transportowych, o którym mowa w niniejszej ustawie.

Art. 22. W 1991 r. osoby i jednostki określone w art. 6 ust. 8 są obowiązane złożyć deklarację, o której mowa w tym przepisie, oraz wpłacić podatek od nieruchomości za styczeń w terminie do dnia 15 lutego 1991 r.

Art. 23. Traci moc ustawa z dnia 14 marca 1985 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 12, poz. 50, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 i Nr 74, poz. 443 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198).

Art. 24. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do opłat należnych po tym dniu oraz poczynając od roku podatkowego 1991 do należnych podatków.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK Nr 1

STAWKI MINIMALNE PODATKU DLA POJAZDÓW OKREŚLONYCH W ART. 8 PKT 2 USTAWY

 

Liczba osi i dopuszczalna masa całkowita (w tonach)		Minimalna stawka podatku (w złotych)
nie mniej niż	mniej niż	oś jezdna (osie jezdne) z zawieszeniem pneumatycznym lub zawieszeniem uznanym za równoważne	inne systemy zawieszenia osi jezdnych
1	2	3	4
Dwie osie
12	13	0	123
13	14	123	340
14	15	340	479
15	18	479	1.084
Trzy osie
15	17	123	214
17	19	214	439
19	21	439	570
21	23	570	878
23	25	878	1.365
25	26	878	1.365
Cztery osie i więcej
23	25	570	578
25	27	578	902
27	29	902	1.432
29	31	1.432	2.124
31	32	1.432	2.124

 

ZAŁĄCZNIK Nr 2

STAWKI MINIMALNE PODATKU DLA POJAZDÓW OKREŚLONYCH W ART. 8 PKT 4 USTAWY

 

Liczba osi i dopuszczalna masa całkowita zespołu pojazdów: ciągnik siodłowy + naczepa, ciągnik balastowy + przyczepa (w tonach)		Minimalna stawka podatku (w złotych)
nie mniej niż	mniej niż	oś jezdna (osie jezdne) z zawieszeniem pneumatycznym lub zawieszeniem uznanym za równoważne	inne systemy zawieszenia osi jezdnych
2 osie
12	18	0	33
18	25	230	416
25	31	485	796
31	40	1.223	1.678
3 osie
36	40	1.079	1.492
40	44	1.492	2.207

 

ZAŁĄCZNIK Nr 3

STAWKI MINIMALNE PODATKU DLA PRZYCZEP I NACZEP OKREŚLONYCH W ART. 8 PKT 6 USTAWY

 

Liczba osi i dopuszczalna masa całkowita zespołu pojazdów: naczepa/przyczepa + pojazd silnikowy (w tonach)		Minimalna stawka podatku (w złotych)
nie mniej niż	mniej niż	oś jezdna (osie jezdne) z zawieszeniem pneumatycznym lub zawieszeniem uznanym za równoważne	inne systemy zawieszenia osi jezdnych
1	2	3	4
1 oś
12	18	0	22
18	25	154	277
25	28	277	486
2 osie
23	28	182	268
28	33	531	736
33	38	736	1.118
38	44	995	1.472
3 osie
36	38	586	816
38	44	816	1.109

---

¹⁾ Stawki kwotowe podane zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie określenia górnych granic stawek kwotowych w niektórych podatkach i opłatach lokalnych z dnia 18 października 2001 r. (Dz.U.01.125.1375) zmieniającego nin. ustawę z dniem 1 stycznia 2002 r.

²⁾ Stawki kwotowe podane zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie określenia górnych granic stawek kwotowych w niektórych podatkach i opłatach lokalnych z dnia 18 października 2001 r. (Dz.U.01.125.1375) zmieniającego nin. ustawę z dniem 1 stycznia 2002 r.

³⁾ Obecnie: ministrem właściwym do spraw środowiska, stosownie do art. 4 ust. 1, art. 5 pkt 23 i art. 28 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz.U.99.82.928), która weszła w życie z dniem 1 kwietnia 1999 r.

⁴⁾ Stawki kwotowe podane zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie określenia górnych granic stawek kwotowych w niektórych podatkach i opłatach lokalnych z dnia 18 października 2001 r. (Dz.U.01.125.1375) zmieniającego nin. ustawę z dniem 1 stycznia 2002 r.

⁵⁾ Obecnie: minister właściwy do spraw finansów publicznych, stosownie do art. 4 ust. 1, art. 5 pkt 3 i art. 8 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz.U.99.82.928), która weszła w życie z dniem 1 kwietnia 1999 r.